Page 17 - อ่านฟรี หลงเหลือเพียงครึ่งหัวใจ 2
P. 17

TOUKO SUNAHARA


                “เห็นไม่ค่อยพูด เลยคิดว่าออมแรงเอาไว้แน่เลย”
                            ้
                                  ู
                     ั
                   ้
                          ่
                          ี
                                    ุ
                                                     ้
                                                  ื
                                                                   ์
                                                         
                                          ้
                                      ่
                                                  ่
                                              ่
                แมพลงงานทใชในการพดคยนาจะนอยกวาเครองใชไฟฟาโหมดสแตนดบาย แต ่
                                  ่
                                                               ้
                                                          ้
                                           
          เวลาคุยกับลูกชายข้างบ้านระบบตางๆ กลับปนปวนไปหมด ท�าใหมาโมรุรูสึกเหนื่อยเอา
          มากๆ
                      ั
                มาโมรุน่งอยู่บนราวเหล็กกันชนซ่งติดต้งเลียบไปกับวงเวียนหน้าสถานีรถไฟฟา
                                             ั
                                        ึ
          เน่องจากเป็นวันหยุดเขาจึงใส่ชุดล�าลอง แต่ไม่แน่ใจว่าลูกชายข้างบ้านว่างมากหรืออย่างไร
           ื
          ถึงมานั่งเบียดบนราวเหล็กความยาวขนาดนั่งได้สองคนพอดิบพอดี มาโมรุสะดุ้งโหยง
                “นี่ ขืนมายุ่งกับฉันมากๆ ระวังจะโดนมองเป็นตัวอันตรายเข้าล่ะ”
                มาโมรุเผลอพูดจาเหมือนก�าลังเป็นห่วง
                “ตัวอันตราย?”
                “พ่อฉันเป็นยากูซ่า”
                “เอ อย่างนั้นเหรอ?”
                ค�าพูดท่ไม่เข้ากับยามเช้าแสนสดใส ขัดกับเมฆคิวมูโลนิมบัส ขาวสูงตระหง่าน
                      ี
                                                             2
          ท�าเอาลูกชายข้างบ้านเบิกตาโต
                “ไม่รู้สิ แต่ทุกคนพูดแบบนั้น”
                “ไม่รู้ ทั้งที่เป็นเรื่องของพ่อตัวเองเนี่ยนะ...”
                “พ่อกับแม่หย่ากันตั้งแต่ฉันยังเด็ก จ�าหน้าพ่อไม่ได้หรอก”
                                                                    ี
                                                ั
                จ�าได้แค่รางๆ ว่าเป็นผู้ชายเสียงดัง เสียงน้นตวาดใส่มาโมรุจนถึงวันท่หย่าร้าง
                                 ี
          กับแม่และออกจากบ้านไป ชีวิตท่เหลือกันเพียงสองแม่ลูกอยู่กันสงบสุขแค่ช่วงแรกเท่าน้น
                                                                        ั
          พอรู้ตัวอีกทีผู้ชายนิสัยคล้ายพ่อก็เริ่มเข้าๆ ออกๆ บ้านอีกครั้ง
                                                                 ้
                                                           ่
                                                            ่
                          ์
                   ่
                แมไม่มีเซนสเรื่องผู้ชาย แตขาดผู้ชายไมได้เชนกัน วันที่แมไมกลับบานเพิ่มมาก
                                                 ่
                                             ่
                                    ่
          2  เมฆที่มีลักษณะหนาสูงทึบในแนวตั้ง มีความสัมพันธ์กับพายุฟาคะนองและอากาศที่มีลักษณะแปรปรวน
                                         15
   12   13   14   15   16   17   18   19   20   21   22