Page 45 - อ่านฟรี หลงเหลือเพียงครึ่งหัวใจ 2
P. 45

TOUKO SUNAHARA


                “...ก็ใช่ว่าไม่มี แต่เกรดไม่ค่อยดี ถ้าเข้าไม่ได้จริงๆ หางานท�าก็ได้มั้ง”
                                              ี
                                               ี
                ‘ยุคน้บริษัทท่รับวุฒิจบ ม.ต้น มีแค่ไม่ก่ท่ ต่อให้หางานท�าได้จริง เงินเดือนคง
                    ี
                          ี
          น้อยนิด ใช้ชีวิตล�าบากมากนะ’
                “หืม มาซาฟุมิซังเป็นพวกอยากเข้ามหาวิทยาลัยดีๆ ท�างานบริษัทดีๆ ขอแค่ได้
          เงินเดือนดีๆ เป็นพออย่างนั้นเหรอ?”

                ‘ฉันเองก็มีความฝน’

                “เอ จริงดิ? ความฝนแบบไหน? ไม่ใช่ว่ามีบ�าเหน็จบ�านาญเยอะๆ ใช้ชีวิตยาม
          เกษียณสุขส�าราญหรอกเหรอ?”

                มาโมรุหยอกล้อ ‘เจ้าบ้า’ มาซาฟุมิตอกกลับ ทว่าไม่ได้เล่ารายละเอียดเก่ยวกับ
                                                                     ี
          ความฝนให้ฟง แต่พูดจาเป็นเชิงข่มขู่แทน ‘เดี๋ยวฉันจะเขียนลงไดอารีวันนี้ด้วย’
                “ไดอารีของนายเป็นสมุดระบายความแค้นหรืออะไร”

                มาซาฟุมิเริ่มเขียนไดอารีแล้ว
                                                               ื
                      ั
                                                                  ี
                มนุษย์น้นต่อให้สูญเสียความทรงจ�าไปก็ใช่ว่าจะสามารถท�าเร่องท่ไม่ถนัดให้
                ึ
          เก่งกาจข้นมาได้ในพริบตา แถมดูเหมือนมาซาฟุมิไม่ค่อยชอบเขียนหนังสือสักเท่าไร ถ้า
               ั
          อย่างน้นไม่ต้องบันทึกแบบแอนาล็อกก็ได้ มาโมรุว่า แต่อีกฝายบอกว่าการเขียนด้วยมือ
          จะช่วยย�้าความทรงจ�าได้ดีกว่า

                การเขียนด้วยมืออาจสลักความทรงจ�าลงที่ไหนสักแห่งของร่างกายก็เป็นได้
                ‘จริงด้วย มาโมรุ เรามาอ่านหนังสือด้วยกันไหม’

                “ที่แม่น�้าเหรอ?”

                ‘ที่ห้องสิ ห้องฉันก็ได้ ห้องมาโมรุก็ได้’
                                                              ิ
                อ่านหนังสือเหรอ ถ้าต้งใจติวหนังสือให้ละก็ มีแนวโน้มว่าจะย่งท�าตัวเป็นรุ่นพ ี ่
                                 ั
          หนักกว่าเดิม

                แม้ลังเลเล็กน้อย แต่มาโมรุก็ไม่ได้รังเกียจถึงขั้นต้องปฏิเสธจึงตอบตกลง


                                         43
   40   41   42   43   44   45   46   47   48   49   50