Page 24 - อ่านฟรี! Security Blanket ห่มรักที่พักใจ
P. 24
่
Security Blanket ห่มรักทีพักใจ 1
...เฮเซลนัต?
“ไว้เจอกันนะ” ทาคาซาโงะบอกลาแล้วเดินกลับไป ในขณะที่เขามองส่งแผ่นหลัง
สูงโปร่งอยู่นั้นอีกฝ่ายก็หันกลับมาโบกมือยกใหญ่ “มาเมื่อไรก็ได้เสมอจริงๆ นะ” กิริยา
ที่ไม่เหมือนผู้ใหญ่อย่างนั้นท�าให้เขาเผลอหลุดยิ้มและโบกสองมือส่งเสียงตอบกลับไป
เช่นกัน
เมื่อเดินกลับเข้าบ้านเขาก็หวนนึกถึงค�าที่น่าคิดถึงอย่างเฮเซลนัตขึ้นมาอีกครั้ง
ดวงตาสีน�้าตาลทองเช่นดวงตาของมิยะเรียกว่าสีเฮเซลนัต
บนโครงหน้าคมเข้มที่ต่างจากคนญี่ปุ่นนั้นมีดวงตาสีน�้าตาลทองที่โดดเด่นขึ้นมา
อีกขั้น ปกติแล้วจะเป็นสีวอลนัตสว่าง แต่เมื่อต้องแสงจะมีประกายสีเขียว ในเมืองชนบท
ที่เย็นชากับคนนอกแต่แน่นแฟนกับคนบ้านเดียวกันแบบนี้ รูปร่างหน้าตาของมิยะจึง
เด่นสะดุดตาไม่ว่าจะในแง่ดีหรือไม่ดีก็ตาม สมัยก่อนเขาเคยถูกมองด้วยสายตาเหมือน
มองตัวประหลาดอยู่บ่อยครั้ง แต่ตอนนี้มักถูกอิจฉาเสียมากกว่า
ส�าหรับตัวมิยะเอง เขาไม่เคยชอบรูปร่างหน้าตาของตัวเองมาตั้งแต่สมัยก่อนแล้ว
เพราะไม่ว่าจะอยู่กับใครเขาก็เด่นไม่เข้าพวก ความทรงจ�าวัยเด็กที่ถูกกลั่นแกล้งเพราะ
แตกต่างจากคนอื่นนั้นยังคงอยู่ในใจเขา ในเวลาที่ถูกชมนั้นน่าดีใจก็จริง แต่เขามักล�าบากใจ
ไม่รู้ว่าต้องตอบอย่างไร ดังนั้นหากเป็นไปได้เขาก็ไม่อยากท�าตัวเด่น
...แต่วิธีพูดของคุณทาคาซาโงะไม่ท�าให้อึดอัดเลย
ราวกับผ้าห่มขนสัตว์ชั้นดีที่ทั้งนุ่ม เบา และอบอุ่น
มิยะเดินเข้าบ้านสไตล์ญี่ปุ่นสองชั้นที่นับว่ากว้างส�าหรับคนอาศัยสองคนทาง
ประตูหน้าที่ปูพื้นด้วยหิน เขาซุกตัวเข้ากับโตะโคทัตสึในห้องนั่งเล่นพลางเหม่อมองสวน
หลังบ้านที่เงียบสงัดและรู้สึกเหงาขึ้นมานิดๆ
...เป็นคนบอกเองแท้ๆ ว่าอยู่คนเดียวได้ไม่เป็นไร
มิยะหลับตาเบียดแก้มลงบนโตะโคทัตสึ ความอบอุ่นค่อยๆ ซึมซาบเข้ามา
ความทรงจ�าเก่าๆ เริ่มหลั่งไหล ครั้งแรกที่มิยะเข้ามาในบ้านหลังนี้คือตอนอายุเก้าขวบ
“เป็นเด็กดีนะลูก เดี๋ยวแม่กลับมา”
22
