Page 20 - อ่านฟรี! Security Blanket ห่มรักที่พักใจ
P. 20
่
Security Blanket ห่มรักทีพักใจ 1
“ขอโทษครับ ขอบคุณนะครับที่อุตส่าห์ท�าให้”
“ด้วยความยินดี ฉันเองก็ดีใจที่ได้กินข้าวกับหนุ่มน้อยน่ารักมารยาทงามนะ”
ทาคาซาโงะมักใช้ค�าชมที่ตรงไปตรงมาซึ่งห่างไกลจากวิถีของคนญี่ปุ่น ในขณะที่
เขาก�าลังล�าบากใจอยู่ว่าจะตอบอย่างไรก็มีกระบวยยื่นมาเคาะกลางกะโหลกทาคาซาโงะ
ดังโปกเสียงดังไพเราะ
“คานะจัง จู่ๆ มาท�าอะไรฉันเนี่ย”
“เมื่อกี้ฉันสัมผัสได้ถึงบรรยากาศอันตรายระหว่างซายะจังกับริวไง”
คานาเอะท�าหน้าตาน่ากลัวอยู่อีกฝังของเคาน์เตอร์
“แค่คุยธรรมดาเอง”
“งั้นไหนลองอธิบายเรื่องหนุ่มน้อยน่ารักอะไรนั่นมาให้ละเอียดซิ”
“ย่อมได้” ทาคาซาโงะพยักหน้า
“ฉันแทบไม่ค่อยได้เห็นเด็กที่น่าทึ่งอย่างมิยะคุงน่ะสิ นอกจากจะมีความละเอียดอ่อน
ซึ่งเป็นข้อดีของคนญี่ปุ่นกับคนสเปนแล้วยังมีหน้าตาแบบคนต่างชาติที่น่าหลงใหลจนพาให้
มองเคลิ้มอีก โดยเฉพาะตาสีน�้าตาลทองนั่นน่ะนะ เวลาโดนแสงจะมีประกายเป็นสีเขียว
จนเหมือนต้องมนตร์เลย...”
“พอได้แล้ว ต่อไปนี้ฉันขอสั่งห้ามริวเข้าใกล้นายในรัศมีหนึ่งเมตร”
“เกินไปแล้ว ท�าตัวเป็นปะปาที่มีลูกสาววัยแรกแย้มไปได้ อีกอย่างแค่จะเรียกด้วย
ชื่อยังไม่ยอมให้ฉันเรียกเลย คานะจังใจร้ายชะมัด”
“ซายะจังนั่นแหละผิดที่เรียกชื่อเด็ก ม.ปลาย ด้วยเสียงลามกแบบนั้นตั้งแต่เจอ
หน้าทักทายครั้งแรก”
“ฉันแค่เรียกว่า ‘ริวจัง’ ธรรมดาเองนะ”
“ไม่เลย กลิ่นติดเรตลอยฟุงไปหมด”
“อีกอย่างเมื่อก่อนคานะจังเองก็เคยเป็น ‘มิยะคุง’ เหมือนกันนะ”
มารดาของมิยะเป็นพี่น้องต่างแม่ของคานาเอะ ตามปกติแล้วคานาเอะนามสกุล
มิยะเหมือนกัน แต่เพราะเดินตามรอยตาที่เป็นช่างปันหม้อจึงสืบทอดนามสกุลโคบายาชิ
มาด้วย
“ฉันเองก็อยากเรียกมิยะคุงว่า ‘ริวจัง’ นี่นา”
18
