Page 15 - อ่านฟรี! Security Blanket ห่มรักที่พักใจ
P. 15
YUU NAGIRA
“...หืม? ริวมาด้วยเรอะ”
คานาเอะนั่งขัดสมาธิบนโซฟา เกาหัวที่ปกคลุมไปด้วยผมเส้นยาวดังแกรกๆ ทั้ง
ใบหน้าที่ยังไม่ตื่นดี แม้ว่ากิริยาจะดูไม่ค่อยดีแต่เพราะมีใบหน้างดงามเป็นต่อจึงท�าให้มอง
แล้วไม่ขัดตา
“คานาเอะจัง เมื่อกี้คนของแกลเลอรีมันสะโทรมาแน่ะ”
“ว่าไงบ้าง?”
“บอกว่าจานชามส�าหรับท�าสัญญาปีหน้าตอนนี้มีคนติดต่อเข้ามาจองจนเต็มแล้ว
แล้วก็มีคนรบเร้าอยากซื้อ ‘ยูอิ’ ให้ได้อยู่ เขาฝากมาถามว่าจะเอายังไง”
“บอกไปตั้งไม่รู้กี่ครั้งแล้วว่า ‘ยูอิ’ ฉันไม่ขาย เดี๋ยวโทร...อ้าว ลืมเอามือถือมาซะงั้น”
“ผมเห็นวางทิ้งอยู่ในห้องท�างานก็เลยเอามาวางไว้ให้บนโตะแล้ว”
คานาเอะพูด ‘แทงกิ้ว’ แล้วเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มือถือบนโตะ จานใบใหญ่
สีด�าที่เคลือบแต่งสีขาวคือผลงานชิ้นโบแดงของคานาเอะที่มีชื่อว่า ‘ยูอิ’ เจ้าตัวบอกว่า
ผลงานนี้ตั้งใจจะมอบเป็นมรดกให้กับเจ้าสาวที่แต่งเข้าตระกูลมิยะ จึงแทบไม่ค่อยน�ามา
จัดแสดงแม้จะเป็นงานจัดแสดงเดี่ยวก็ตาม ท�าให้ในหมู่นักประเมินและแฟนๆ เรียก
มันว่าอัญมณีแห่งมายา
“มิยะคุงเนี่ยช่างสังเกตจริงๆ เลยเนอะ” ทาคาซาโงะกล่าว
มิยะหัวเราะตอบเขินๆ “บังเอิญน่ะครับ”
“ไม่หรอก ช่างใส่ใจเรื่องเล็กๆ น้อยๆ มากจริงๆ จนไม่อยากเชื่อว่าเป็นหลาน
ของคานะจังที่ใส่รองเท้าแตะกับชุดซามุเอะ แล้วสวมโค้ตยาวทับเพราะขี้เกียจเปลี่ยนเสื้อ
เนี่ย”
“อันนั้นก็น่าทึ่งไปเลยนะครับ”
“ต่อให้จับคู่ชุดแบบนั้นก็ยังใส่แล้วดูดีอีกเนอะ”
มิยะพยักหน้าสุดแรง ทั้งที่ใส่ชุดซามุเอะคู่รองเท้าแตะน่าจะท�าให้ดูเหมือนตาลุง
แท้ๆ แต่พอคนผอมซูบอย่างคานาเอะถกแขนเสื้อขึ้นกลับท�าให้เกิดเสน่ห์เฉพาะตัวได้อย่าง
น่าประหลาด
“แต่ว่านะมิยะคุง ถ้าตามใจคานะจังมากเข้าเดี๋ยวก็กลายเป็นว่าไปกระตุ้นความ
ขี้เกียจของคานะจังหรอก”
13
