Page 29 - อ่านฟรี! Security Blanket ห่มรักที่พักใจ

YUU NAGIRA

เกษียณตัวเองจากการเป็นช่างปันหม้อและใช้เวลากับการนอนเป็นส่วนใหญ่ แต่ก็เอ็นดู
มิยะอย่างมาก
“คุณทวดครับ อันนี้ผมท�าเอง ผมให้นะ”

ที่วางตะเกียบรูปนกพิราบที่คานาเอะสอนท�า คุณทวดก็ชมว่าท�าออกมาได้ดี
หลังจากนั้นสองปีคุณทวดก็ล่วงลับไป ตั้งแต่นั้นมาเขาก็อยู่กับคานาเอะเพียงสองคน
พ่อของคานาเอะซึ่งมีศักดิ์เป็นตาของมิยะนั้นเป็นวิศวกรโรงงาน หลังจากหย่า
กับมารดาของพวกคานาเอะได้ไม่นาน ก็ไปแต่งงานใหม่ที่อินโดนีเซียซึ่งเป็นที่ท�างานใหม่

ในทันทีแล้วไม่ค่อยกลับมาที่ญี่ปุ่นอีก เป็นบิดาที่ห่างเหินกับคานาเอะและพี่สาวของ
คานาเอะซึ่งก็คือมารดาของมิยะ คานาเอะเห็นภาพของมิยะซ้อนทับกับตัวเองจึงยิ่งเวทนา
กว่าเดิม
การที่บางครั้งคานาเอะท�าตัวเป็นห่วงเกินเหตุก็มีสาเหตุมาจากเรื่องนั้นด้วย แล้ว

ยังเคยเห็นมิยะสมัยก่อนว่าผอมกะหร่องแค่ไหน ทั้งขาดสารอาหารมาตลอด ล�าไส้อ่อนแอ
ในตอนแรกทั้งที่อุตส่าห์ปันจานชามสวยๆ ให้เขาแต่เขากลับกินได้แค่นิดเดียว ถึงจะบอก
ให้เขากินมากกว่านี้แต่พอพยายามกินเข้าไปก็อาเจียนออกมาในทันที กินแล้วก็อาเจียน
อาเจียนแล้วก็กิน คานาเอะที่ต้องแบกรับเรื่องงานกับเรื่องมิยะที่เป็นอย่างนั้นเอาไว้เต็ม

สองมือคงเหน็ดเหนื่อยมากทีเดียว
ยิ่งตัวเล็ก มิยะจึงป่วยบ่อยๆ ในตอนที่เขามาอยู่ที่นี่ได้สักพัก มิยะก็ป่วยเป็น
โรคคางทูม คานาเอะคอยกอดและลูบหลังมิยะที่อาเจียนเพราะพิษไข้ไม่หยุดโดยไม่ปริปาก
บ่นแม้จะเปรอะไปทั้งเนื้อตัว

‘ไมเปนไรนะ เฮเซลนัต ไมเปนไร เปนเด็กดีนะ’
คานาเอะพูดเช่นนั้นแล้วพรมจูบลงบนผมของเขา
‘ไมมีอะไรตองเปนกังวล’
‘ถาโตขึ้นแลวเธอตองนารักแนๆ’

‘ทุกคนจะตองรักเธอ’
ไม่รู้ว่าเบลอเพราะพิษไข้หรือเปล่า เรื่องในวันนั้นจึงเหมือนเยลลีสีกุหลาบ เหมือน
เทพนิยายที่น่าอัศจรรย์ เขายังจ�าสิ่งที่เขาตัดสินใจอย่างแน่วแน่ในวันนั้นได้ดี
...ต้องกินข้าวเยอะๆ แล้วรีบโตไวๆ

27