Page 30 - อ่านฟรี! Security Blanket ห่มรักที่พักใจ

่
Security Blanket ห่มรักทีพักใจ 1

...ต้องเป็นเด็กดีมากๆ ให้คานาเอะจังดีใจ
หลังจากนั้นเก้าปี มิยะที่เคยผอมกะหร่องก็เติบโตอย่างรวดเร็วจนเกินมาตรฐาน
ผมที่เคยหยิกยิ่งโตก็ยิ่งกลายเป็นผมหยักศกที่ดูอ่อนนุ่ม ดวงตาสีน�้าตาลทองที่ยิ่ง

ส่องประกายสีเขียวเมื่อต้องแสงนั้นเปลี่ยนจากน่าขนลุกเป็นสวยงาม แล้วยังถูกผู้หญิง
เข้ามาสารภาพรักอยู่บ่อยครั้ง
ถูกชอบดีกว่าถูกเกลียด แต่เด็กผู้หญิงพวกนั้นคงไม่กล้าถูแก้มกับมิยะในสมัย
ก่อนที่ตัวผอมกะหร่องสายตาล่อกแล่กน่าขนลุกหรอก มีเพียงความอ่อนโยนของคานาเอะ

เท่านั้นที่เป็นเสมือนน�้าที่ซึมซาบเข้ามาในใจของมิยะที่แห้งเหือดเป็นครั้งแรก
เสียงก้อนกรวดเสียดสีดังแกรกๆ ใกล้เข้ามาจากด้านหน้า มิยะยกแก้มขึ้นจาก
พื้นโตะโคทัตสึและพบกับเพื่อนสมัยเด็ก โทคาอิ คุนิโอะเข้ามาทางสวนหลังบ้านด้วยจักรยาน
“มิยะ อรุณสวัสดิ์ คุณคานาเอะไปแล้วเหรอ”

“อืม เพิ่งไปเมื่อกี้เอง”
“มาช้าไปเหรอเนี่ย” คุนิโอะลงจากจักรยานแล้วเข้ามาในห้องนั่งเล่นทางระเบียง
“อุตส่าห์มาส่งเลยเหรอ?”
“ไหนๆ ก็ว่างเพราะปิดเทอมหน้าหนาวอยู่แล้ว แล้วก็ว่าจะขอของฝากจากโตเกียว

ด้วยน่ะสิ”
“ฉันว่านักเรียนเตรียมสอบไม่น่าว่างหรอกนะ?”
พอพูดแบบนั้นก็โดนตอบกลับมาว่าการพักผ่อนเป็นสิ่งส�าคัญ
“คุนิโอะเองก็ได้โควตาแต่เลือกที่จะสอบเข้าแบบธรรมดาเพราะอยากเข้ามหาวิทยาลัย

K ไม่ใช่เหรอ”
“ก็ใช่อยู่หรอก” คุนิโอะบ่นอุบ
คุนิโอะเป็นเพื่อนคนแรกที่เขาสนิทตั้งแต่มาอยู่เมืองคาซึเนะ ตอนนี้จะเรียกว่า
เพื่อนสนิทก็ได้

เขาเคยถูกกลั่นแกล้งตอนที่อาศัยอยู่กับแม่ พอมาอยู่ที่เมืองคาซึเนะก็ยังถูกกีดกัน
เป็นคนนอกด้วยรูปร่างหน้าตาที่ไม่เหมือนคนอื่น แต่คุนิโอะเป็นเพื่อนในชั้นเดียวกัน
คนแรกที่เข้ามาชวนมิยะที่เดินกลับจากโรงเรียนอย่างโดดเดี่ยวให้เดินกลับบ้านด้วยกัน
คุนิโอะเรียนวิชาปันหม้อส�าหรับเด็กที่คานาเอะเป็นคนสอน เขามีนิสัยร่าเริง

28