Page 25 - อ่านฟรี! Don't worry mama
P. 25

NARISE KONOHARA


                น้องชายแต่งงานไปกับผู้หญิงที่ยูอิจิแนะน�าให้เมื่อฤดูใบไม้ผลิปีที่แล้ว ตรงตาม
          แผนการของยูอิจิ เขากึ่งๆ บังคับขู่เข็ญให้อีกฝ่ายมีลูก และเมื่อท�าหน้าที่ทดแทนบุญคุณ
          พ่อแม่ครบถ้วนแล้ว ที่เหลือก็แค่ตามหาความสุขของตัวเอง แต่เขากลับไม่เจอคนดีๆ

          คนนั้นเสียที คนที่เข้าหาเขามีมากมายเป็นภูเขาเลากา เขาเองก็เคยลองคบกับคนที่เขา
          คิดว่า ‘ไม่เลว’ แต่ว่าคบกันได้ไม่ยืดยาวก็ต้องเลิกรากันไป โทโมฮารุยังเคยยักไหล่บอกว่า
          ยูอิจิที่เอาแต่กินกับแกล้มรายทางไปเรื่อย เป็นพวกอุดมคติสูง
                ‘เด็กหนุ่มหน้าสวยผิวขาวผู้แสนอ่อนเยาว์และอาภัพ ให้หาไอ้สินค้าจ�ากัดระยะ

          เวลาพรรค์นั้นมันยากนะ จะเป็นเด็กหนุ่มหน้าสวยขนาดไหนสุดท้ายก็เป็นคุณลุงกันหมด
          นั่นแหละ จะกินคนมีอายุสักหน่อยก็ไม่เห็นเป็นไรนี่ ถ้านายสนใจนะ ฉันก็มีคนดีๆ มา
          แนะน�า พวกแขกที่มาร้านมีอยู่เพียบเลยที่สนใจนาย’
                ถึงใครพูดอย่างไร เขาก็ไม่เคยเสียอุดมการณ์เรื่องเด็กหนุ่มผิวขาว ถึงเขาไม่พูด

          ออกมาเพราะจะถูกหัวเราะเยาะ แต่มันเป็นความฝันแบบลับๆ ของเขาว่า จะเลี้ยงดูเด็ก
          ผู้ชายตัวเล็กๆ มาตั้งแต่ยังเป็นเด็ก ใช่แล้ว...เหมือนกับฮิคารุ เก็นจิที่เลี้ยงดูวากามุระ ซากิ
          ให้เติบโตไปตามแบบที่ตนชอบ แต่ว่านั่นเป็นเรื่องที่ใช้ทั้งเงินและเวลา เป็นเรื่องที่ท�าไม่ได้
          ในความเป็นจริง แต่คงไม่มีใครบ่นได้ถ้าเขาจะขอฝันสักหน่อย จึงกลายเป็นเรื่องประจ�าวัน

          ที่ยูอิจิจะปลดปล่อยอารมณ์ทางเพศกับผู้ชายที่รู้จักกันในร้านไปตามสมควร พร้อมๆ กับ
          ตามหาเด็กหนุ่มหน้าสวยผิวขาวในฝันของเขาไปด้วย
                จะว่าไปเขาก็ตั้งใจจะแวะร้านของโทโมฮารุตอนขากลับ ยูอิจิบอกไปว่าคอนดอม
          ที่บริษัทเขาผลิตให้ความรู้สึกดีเวลาใช้ เลยสัญญาว่า ‘คราวหน้าจะเอาไปให้’ เพราะฉะนั้น

          คอนดอมผลิตภัณฑ์ใหม่ ‘LIKE A VIRGIN’ จึงยังหลับใหลอยู่ด้านล่างของเป้เขา ...ถึง
          เป็นผลิตภัณฑ์ที่บริษัทเขาท�าขึ้นก็เถอะ แต่เซนส์ในการตั้งชื่อเนี่ยสุดห่วยจริงๆ...แต่มันก็
          อยู่ในนั้น รู้แบบนี้ เขาน่าจะเอาวิตามินหรืออาหารเสริม พวกของที่จะเติมท้องให้อิ่มได้ใส่
          ไว้แทนก็ดีหรอก ยูอิจิคิดขณะขดตัวในฟูก เขาอยู่นิ่งๆ มาเกือบชั่วโมงแล้ว ท้องฟ้าก็มืด

          ลงอย่างรวดเร็ว แต่เขากลับหลับไม่ลงอย่างที่ตั้งใจไว้
                เขาลืมตาขึ้นเมื่อได้ยินเสียงดังกุกกัก เห็นอิมาคุระคลานไปบนเสื่อทาทามิ ลาก
          บางอย่างมา พอสงสัยว่าอีกฝ่ายท�าอะไร ก็พบว่าอีกฝ่ายแอบเปิดประตูตู้เก็บของเงียบๆ
          และลากฟูกนอนจากข้างในออกมา ตอนแรกท�าเป็นปฏิเสธว่า ‘ไม่ต้องการ’ แต่ตอนหลัง


                                         23
   20   21   22   23   24   25   26   27   28   29   30