Page 21 - อ่านฟรี! Don't worry mama
P. 21
NARISE KONOHARA
แหวด้วยเสียงแหลมสูงเหมือนสุนัขพันธุ์สปิตซ์
“ช่วยไม่ได้อะไรกัน เธอเนี่ยไม่ได้เข้าใจความส�าคัญของเรื่องราวเอาซะเลย ก่อน
มาถึงที่นี่ก็เหมือนกัน ยังแทบเอาความลับของธุรกิจไปเปิดเผยให้คนแปลกหน้าสองคน
นั้นรู้”
เสียงตะโกนฟังแล้วปวดหู
“อิมาคุระซัง ขอร้องล่ะ ช่วยคุยแบบเงียบๆ กว่านี้ได้ไหมครับ”
ชายที่ฉุนขาดเอาแต่เอะอะโวยวายไปคนเดียวไม่ฟังค�าพูดของยูอิจิ
“ที่ส�าคัญ ฉันไม่ถูกชะตากับเธอมาตั้งแต่ต้นแล้ว ถึงทุกคนจะบอกว่าเธอท�างาน
เก่งก็เถอะ แต่ฉันไม่คิดแบบนั้นหรอก เธอแค่ท�าตัวให้พวกเบื้องบนถูกใจเก่งเท่านั้น หน้าตา
ดีก็จริงแต่เป็นคนไร้ความรับผิดชอบ”
หน้าตาดีแล้วผิดตรงไหนกัน ถ้าจะว่าอย่างนั้นแล้วทีตัวเองล่ะ ถูกทั้งรุ่นน้องและ
เพื่อนร่วมงานรังเกียจจนถึงขนาดไม่มีใคร ‘ปิดบังท่าทีรังเกียจ’ เพื่อแสดงความเกรงใจ
แถมตัวเองยังเป็นคนเสนอชื่อ ‘ฉันที่ไม่ถูกชะตาด้วย’ ให้มาท�างานนอกสถานที่ด้วยแท้ๆ
ทั้งที่มีแต่ฉันคนเดียวที่ยอมคบแบบไม่แสดงสีหน้ารังเกียจ ถึงแม้จะเป็นแค่ภายนอกก็เถอะ
ร่างของเขาสั่นสะท้านนิดๆ ต้องก�าหมัดแน่นเพื่อข่มกลั้นความอยากจะตวาด
‘เจ้าหมูตอนตัวนี้’ แต่เจ้านายหมูตอนก็ยังเหลือบตาขึ้นมองยูอิจิด้วยสายตาของคนเหนือ
กว่า
“แค่เห็นคนที่ไร้ความสามารถอย่างเธอไปเลียแข้งเลียขาเจ้านายจนได้เลื่อนขั้น
ผมก็หนาวสันหลังแล้ว มองเห็นอนาคตของบริษัทยาสุงิโนคิเลย”
เหมือนเสียงบางอย่างดังปรี๊ดในหัว
“...หนวกหู เงียบเสียทีได้ไหม”
หลังจากสบถเสียงต�่าไปแล้ว เขาก็ได้สติทันที หน้าของอิมาคุระด�าคล�้าเป็นหมูด�า
ด้วยความโกรธอย่างฉับพลัน ยูอิจิรีบก้มหัวลงต�่า ถึงโคตรชั่วอย่างไรก็เป็นหมู...ไม่ใช่สิ ถึง
โคตรชั่วอย่างไรเขาก็ยังเป็นเจ้านาย ค�าค�านั้นดังขึ้นในหัว
“ขอโทษที่พูดจาเสียมารยาทครับ ผมเผลอหงุดหงิดไปหน่อย...เอ่อ จากที่นี่เดิน
ไปทางตะวันออกอีกหน่อยจะเจอบ้าน เราไปอยู่ที่นั่นกันสักพักดีกว่าไหมครับ ถึงเป็นบ้าน
ร้าง แต่คงพอใช้หลบหมอกกับฝนได้”
19
