Page 17 - อ่านฟรี! Don't worry mama
P. 17
NARISE KONOHARA
อีกฝ่ายโยนแผนที่มาให้ยูอิจิเอาดื้อๆ ด้วยท่าทีเมินเฉยเหมือนบอกกลายๆ ว่า
น่าจะพูดแบบนั้นตั้งแต่แรก ก่อนจะรีบย้ายตัวเองไปหลบใต้ต้นไม้ แล้วนั่งจุ้มปุ๊กลงทันที
เหงื่อโซมหน้าผากขาวที่ร้อนจนออกแดง หน้าท้องหลายชั้นกระเพื่อมไหวดูน่าเกลียดเกิน
บรรยายเสียจนน่าขยะแขยง ยูอิจิเอาเป้ที่ใส่ของหลายอย่างไม่ว่าจะเป็นช้อนพรวนส�าหรับ
เก็บตัวอย่างสมุนไพรหรือเคสพลาสติกขึ้นสะพาย แล้วหันหลังให้กับสิ่งมีชีวิตที่เลวร้าย
ที่สุดในปฐพี ออกเดินพลางเตะดินเลิสส์ ของทางที่ไม่ได้มีการเทราดพื้นถนน
1
พระอาทิตย์คล้อยไปทางตะวันตกยิ่งขึ้นทุกที ยูอิจิยืนอยู่บนสะพานท่าเรือ ป้อง
มือกับหน้าผากที่เหนอะหนะด้วยลมทะเล หรี่ตาเขม้นมองไปทางทะเล ทั้งที่เลยเวลานัด
ไปแล้วสิบห้านาที แต่เรือที่จะมารับกลับไม่โผล่มา
“เรือ...ไม่มานะครับ...”
“ถึงไม่บอกแค่ดูก็รู้”
อิมาคุระที่มองดูทะเลเหมือนกัน กล่าวด้วยน�้าเสียงแหลมปรี๊ด แค่ฟังเสียง อารมณ์
ก็จะพุ่งแล้ว แต่เขาก็เก็บกดมันไว้ไม่ให้แสดงออกมาทางสีหน้า
“เรือมีปัญหาอะไรหรือเปล่านะ คนของศูนย์วิจัยนกป่าก็ด้วย ทั้งที่ถึงเวลานัดแล้ว
แต่กลับไม่มาท่าเรือ แปลกจริงๆ หรือว่าเรือที่เห็นแถวทะเลน�้าลึกก่อนสี่โมงจะมารับไป
แล้ว”
“เรือล�านั้นไม่ได้เฉียดมาทางนี้เลยไม่ใช่หรือไง”
ท�าไมเรือที่มารับถึงไม่มา แล้วถ้าเรือที่เห็นแวบๆ ตอนราวสี่โมงเป็นเรือที่มารับ
จริง ท�าไมถึงไปเลยโดยไม่รอรับพวกเขา...ยูอิจิเองก็ไม่เข้าใจ
“เรือที่มารับไม่น่าจะให้แต่คนของศูนย์วิจัยนกป่านั่งไปโดยที่ปล่อยพวกเราทิ้ง
ไว้...”
“โว้ย ให้ตายสิ ทั้งเรื่องนี้และเรื่องก่อนนี้ก็ด้วย ทั้งหมดเป็นความผิดของเธอ”
จู่ๆ อิมาคุระก็ส่งเสียงเกรี้ยวกราดออกมา
“ตั้งแต่ต้นแล้ว คนที่จ้างเรือหาปลานั้นให้พาเรามาเกาะนี้ก็เป็นเธอ เพราะจ้าง
1 ดินเลิสส์ หรือดินลมหอบ เป็นฝุ่นทรายขนาดเล็กที่ถูกลมพัดจากที่อื่นมาทับถมกัน มีสีเหลืองหรือเทา เนื้อ
ละเอียดและค่อนข้างอุดมสมบูรณ์
15
