Page 22 - อ่านฟรี! Don't worry mama
P. 22
Don't Worry Mama
อิมาคุระกอดกระเป๋าแนบอกโดยไร้วาจา เขาหันหลังให้ยูอิจิ ออกเดินไปทาง
บ้านร้าง ยูอิจิเองก็เอาเป้สะพายไหล่ เดินตามหลังคนที่แสนอ้วนพีไป
เขาอยากให้ความสัมพันธ์กับคนในบริษัทเป็นไปได้ด้วยดี ถึงได้คอยเกรงใจ
อิมาคุระพอสมควร แต่เรื่องเมื่อกี้คงท�าให้เขาโดนเกลียดเอาจริงๆ แล้ว มันน่าเศร้าเมื่อ
คิดว่าค�าว่าร้ายของอิมาคุระท�าให้ความพยายามที่เขาเฝ้าอดทนไม่ตอบโต้อีกฝ่ายที่ผ่านมา
ต้องสูญเปล่ากลายเป็นฟองอากาศ แต่เมื่อนึกได้ว่าการโดนอีกฝ่ายเกลียดเอาแบบนี้ก็
ไม่ได้สร้างความเสียหายให้เขาสักเท่าไร หัวใจก็เบาขึ้นทันที อีกฝ่ายคงไม่ยัดเยียดงานให้
เขาท�าอีก งานที่ต้องออกมานอกสถานที่แบบนี้ก็คงลดลงด้วย พอรู้สึกว่าโดนเกลียดแบบนี้
ยังดีเสียกว่า มันก็ปวดใจนิดๆ ว่าที่ผ่านมาเขาทนไปเพื่ออะไร
เมื่อได้รับโทรศัพท์จากคนของบริษัทยา พนักงานของสมาคมการประมงของ
ท่าเรือฮามามัตสึ โยชิวาระ ทาเอะก็รีบใช้วิทยุไร้สายติดต่อหาเรือประมงฟูจิวาระมารุ
ฟูจิวาระมารุเป็นเรือของเก็นโซ ชาวประมงที่มีอายุกว่าเจ็ดสิบปี เก็นโซตอบกลับทันทีว่า
‘รับชายสองคนขึ้นมาบนเรือแล้ว และก�าลังมุ่งหน้าไปท่าเรือ’ ทาเอะเอียงคออย่างสงสัย
หลังตัดการติดต่อ คนจากบริษัทยาบอกว่ายังไม่มีเรือไปรับ แต่เก็นโซกลับบอกว่ารับคน
ขึ้นเรือมาแล้ว ถึงเธอจะนึกสงสัย แต่เก็นโซก็เป็นคนซื่อสัตย์ไม่ใช่คนที่จะพูดโกหก เธอจึง
เข้าใจว่าเรือคงจะไปถึงทันทีหลังจากคนของบริษัทยาโทรมา แต่เพื่อความแน่ใจ...เธอเลย
ลองโทรเข้าเบอร์ที่คนจากบริษัทยาให้มา แต่มือถือคงปิดเครื่องอยู่จึงโทรไม่ติด ทาเอะ
วางสายโทรศัพท์ที่โทรไม่ติด แล้วขย�ากระดาษโน้ตที่จดเบอร์มือถือของชายคนนั้นทิ้งลง
ถังขยะ
ทาเอะไม่ได้ล่วงรู้ว่าเรือขาไปส่งกับเรือขารับกลับเป็นคนละล�ากัน เก็นโซเพียงถูก
ขอร้องให้ไปรับกลับเท่านั้น เรือที่ไปส่งคนทั้งสี่ในตอนแรกบอกว่าผู้ที่ไปเกาะร้างเป็น ‘กลุ่ม
สองคนสองกลุ่ม’ เก็นโซที่หูตึงเลยฟังผิดเป็น ‘กลุ่มสองคน’ ตอนที่เรือไปถึงทางเหนือของ
เกาะ เก็นโซบังเอิญได้พบกับพนักงานวิจัยของศูนย์วิจัยนกป่า จึงให้พวกเขาขึ้นเรือเอา
ตอนนั้น ไม่ไปแวะที่ท่าเรือ คนของศูนย์วิจัยนกป่าทักขึ้นว่า ‘อ้าว คนของบริษัทยาไม่ได้
มาด้วยเหรอครับ’ แต่เก็นโซเข้าใจผิดมาตั้งแต่ต้นว่าเป็น ‘กลุ่มสองคน’ เลยตอบกลับไป
‘วันนี้มีแค่พวกคุณน่ะ’ พวกคนของศูนย์วิจัยนกป่านึกสงสัยอยู่เหมือนกันว่าคนของบริษัท
20
