Page 24 - อ่านฟรี! Don't worry mama
P. 24

Don't Worry Mama


                ‘แต่ว่านายน่ะ ก็เป็นเกย์ที่สมเป็นเกย์จริงๆ นะ ทั้งอ่อนโยน เอาใจใส่ หน้าตาก็
          ดีด้วย แบบนี้มันเพอร์เฟกต์ชัดๆ ส่วนสูงรึก็สูง แถมยังผอม หน้าตาหล่อเหลา นี่ถ้านาย
          ไม่ใช่ฝ่ายรุกที่ชอบพวกหนุ่มน้อยนะ ก็เป็นสเปกฉันเลย ฉันเนี่ยไม่เข้าใจจริงๆ ว่านายไป

          มีอารมณ์ได้อย่างไรกับไอ้ตรงนั้นที่ขนยังไม่ค่อยขึ้นน่ะ’
                เพื่อนสนิทของเขาถอนหายใจหลังพูดจบ แต่โทโมฮารุไม่สนหน้า สนหน้าอก สน
          ก้น หรืออะไรทั้งนั้น ยกเว้นผู้ชายที่มีขนดกไปทั้งตัว ยูอิจิเสียอีกที่ไม่เข้าใจรสนิยมของเขา
                ยูอิจิรู้ว่าตัวเองเป็นเกย์มาตั้งแต่สมัย ม.ต้น เขาสนใจแต่ผู้ชายมาตั้งแต่ประถม

          แล้ว คนที่ถือได้ว่าเป็นรักแรกของเขาก็คือคาซุกิ เพื่อนในห้องเดียวกัน เขายังคิดอยู่บ่อยๆ
          ว่ามันแปลก ความสงสัยของเขามาถึงขีดสุดเมื่อเขาฝันเปียกด้วยผู้ชายตอนอยู่ ม.ต้น
                เขาได้รู้ว่ามีคนจ�าพวกนั้นอยู่ไม่น้อยจากนิตยสารที่มีคนแอบพกเข้ามาในโรงเรียน
          จึงได้เข้าใจว่าตัวเองเป็น ‘เกย์’ คนจ�าพวกชอบผู้ชายด้วยกัน แต่เขารู้สึกว่ามันเป็นความผิด

          และเหนือสิ่งอื่นใด เขากลัวว่าตัวเองจะโดนดูถูกเหยียดหยาม จึงปิดบังเรื่องที่เขาเป็นเกย์
          ตั้งแต่อยู่มัธยมไปจนถึงมหาวิทยาลัย
                เขาเคยฝืนตัวเองเป็นแฟนกับผู้หญิง แต่ว่าความสัมพันธ์ก็ไม่ยั่งยืน และแล้วความ
          ต้องการทางเพศที่ข่มกลั้นไว้ก็มาแตกเป็นพลุในฤดูใบไม้ผลิปีที่ยี่สิบสองหลังเข้าท�างาน

          ยูอิจิที่พยายามท�าตัวเป็นชายแท้อย่างเต็มที่ในบริษัทที่เข้าท�างานออกมาจากบริษัทอย่าง
          อ่อนระโหย และเดินเข้าไปยังถนนที่มีร้านอย่างว่าอยู่ เขาตรงดิ่งเข้าโรงแรมกับผู้ชายที่
          สบตาเป็นคนแรกทันที และระเบิดออกมาไม่มีหยุดจนอีกฝ่ายต้องกรีดร้อง อารมณ์ตื่นตัว
          ของเขาไม่ยอมหายไปง่ายๆ จนต้องมีเซ็กซ์อีกหลายรอบโดยไม่ถอนส่วนนั้นออกจากตัว

          อีกฝ่าย นั่นจึงเป็นวันแรกตั้งแต่เกิดมาที่ยูอิจิกลับบ้านตอนเช้า
                ที่โต๊ะอาหารอันแสนสดใส เขาสารภาพกับสมาชิกทุกคนในครอบครัว ‘ผมเป็น
          เกย์’ ตอนแรกทุกคนก็หัวเราะนึกว่าเป็นเรื่องตลกร้าย แต่พอเห็นสีหน้าจริงจังของลูกชาย
          คนโตแล้วก็อึ้งไปในท้ายที่สุด ยูอิจิก้มหัวลงจรดพื้นต่อหน้าพ่อแม่ที่พูดอะไรไม่ออก

                ‘ลูกชายคนโตของพ่อแม่ไร้ความสามารถในการเป็นชาย ช่วยตัดใจเรื่องหลานกับ
          ภรรยาเถอะครับ แต่ว่าผมจะพยายามเป็นลูกชายให้ดีที่สุด ถึงมันอาจจะทดแทนกันไม่ได้...’
                ยูอิจิขยุ้มคอเสื้อของชูจิที่ตอนนั้นเป็นนักศึกษาอายุยี่สิบปี แล้วประกาศออกมา
                ‘ผมจะรับผิดชอบ ท�าให้หมอนี่เหลือทายาทของฮิงาชิยามะไว้เอง ผมสัญญา’


                                         22
   19   20   21   22   23   24   25   26   27   28   29