Page 19 - อ่านฟรี! Don't worry mama
P. 19
NARISE KONOHARA
เรือแบบขอไปทีเนี่ยแหละเราถึงได้เจอเรื่องแบบนี้ น่าจะจ้างเรือครุยเซอร์แต่แรก ถึงแพง
หน่อยก็ไม่เห็นเป็นไรเลย แล้วเรือก็คงไม่โคลง ผมจะได้ไม่ต้องเมาเรือเสียแทบแย่แบบนี้”
บริษัทไม่มีทางลงทุนจ้างเรือครุยเซอร์แค่เพื่อใช้หาสมุนไพรอยู่แล้ว นั่นเป็นเรื่อง
ที่อิมาคุระเองก็น่าจะรู้ ยูอิจิหันหลังให้ชายที่ยังคงบ่นไม่ยอมหยุด ล้วงเอาโทรศัพท์มือถือ
กับออร์แกไนเซอร์ออกมาจากเป้สะพาย
“ตั้งใจฟังเวลาที่คนอื่นพูดสิ พ่อแม่ไม่เคยสั่งสอนหรือไง”
ยูอิจิเมินชายที่เอะอะง้องแง้งไม่หยุด โทรไปหาสมาคมการประมงที่เขาจ้างเรือ
รับ-ส่ง พนักงานหญิงบอกกับเขาว่า ‘ฉันจะรีบใช้วิทยุไร้สายแจ้งเรือที่ไปรับให้รีบวกกลับ
ไปเดี๋ยวนี้ค่ะ’ ยูอิจิบอกเบอร์มือถือของเขาก่อนจะวางสายไป แล้วหันกลับไปหาหมูตอน
ข้างหลังเขา
“เห็นว่าจะใช้วิทยุไร้สายติดต่อไปที่เรือให้ครับ”
“น่าจะติดต่อไปให้เร็วกว่านี้ไม่ใช่หรือไง มัวท�าอะไรอยู่จนถึงป่านนี้”
ยิ่งไปต่อปากกับอีกฝ่ายก็ยิ่งพานให้หงุดหงิด เขาจึงแสร้งท�าเป็นหูทวนลม ยูอิจิ
ทรุดตัวลงนั่ง ก�าโทรศัพท์มือถือไว้ในมือขวา รอให้ทางสมาคมติดต่อกลับมา แต่ผ่านไป
ห้านาทีก็แล้ว สิบนาทีก็แล้ว ยังไม่มีโทรศัพท์ติดต่อกลับมา
แปลกจัง...เขาก้มลงมองโทรศัพท์มือถือ แล้วก็ต้องอึ้งไปทันที หน้าจอแอลซีดีของ
โทรศัพท์มือถือดับไปแล้ว ถึงกดเปิดเครื่องอย่างไรก็เปิดมือถือไม่ได้...แบตเตอรี่หมดสนิท
เขารีบร้อนหันไปหาเจ้านายผู้น่ารังเกียจ
“อิมาคุระซัง มีมือถือไหมครับ”
“ก็ต้องมีสิ”
อิมาคุระท�าปากยื่นทั้งที่ริมฝีปากยังคงบิดเบ้
“ต้องขอโทษจริงๆ แต่ขอยืมหน่อยได้ไหมครับ”
“ใช้ของเธอโทรก็พอนี่”
พอโดนต่อว่าด้วยท่าทางหยิ่งยโส คราวนี้เขาจึงไม่ปิดบังสีหน้าหงุดหงิดแล้ว
“แบตผมหมด ขอโทษครับ”
“ให้ตายสิ...”
อิมาคุระบ่นงึมง�าพลางค้นในกระเป๋า...แต่ถึงหานานแค่ไหนก็ยังไม่เจอมือถือ
17
