Page 23 - อ่านฟรี! Don't worry mama
P. 23
NARISE KONOHARA
ยาจะค้างแรมด้วยชุดบางๆ แบบนั้นเหรอ แต่เห็นเจ้าของเรือเอ่ยอย่างมั่นใจแบบนั้นแล้ว
จึงไม่ถามอะไรไปมากกว่านั้น ทาเอะหาได้ทราบข้อเท็จจริงเรื่องชายสองคนต้องตกค้างบน
เกาะร้างอย่างน่าเศร้าด้วยความเข้าใจผิดเล็กน้อยไม่
บ้านร้างที่ไร้คนอาศัยเต็มไปด้วยฝุ่น แมงมุมชักใยอยู่มุมเพดานห้อง ม่านสีซีด
จนออกขาว กระจกหน้าต่างมีรอยร้าว ประตูบานเลื่อนท�าจากกระดาษดูน่าขนลุกเหมือน
จะมีผีโผล่ออกมา แต่ยูอิจิก็ปลอบใจตนเองว่าอย่างไรก็ค้างแค่คืนเดียว แล้วมันก็คงดีกว่า
ค้างกลางป่า
เขาก้าวขึ้นมาบนเสื่อทาทามิทั้งที่ไม่ถอดรองเท้า พอเลื่อนประตูกระดาษของ
ตู้เก็บของออก ก็พบฟูกนอนกับผ้าห่มหลายผืน เขาไม่รู้ว่าพวกมันถูกทิ้งไว้ในนั้นมานาน
แค่ไหน แต่แน่ใจได้ว่าจะต้องเป็นรังของพวกไรฝุ่น ทว่าเขาก็ไม่อยากนอนกับพื้นทาทามิ
สกปรกโดยตรง หลังจากลังเลชั่วครู่ เขาเลยดึงเอาฟูกนอนออกมา ตั้งใจจะวางปูไว้ข้างล่าง
เฉยๆ
“อิมาคุระซังจะปูอะไรรองพื้นหน่อยไหมครับ เสื่อทาทามิก็สกปรกด้วย”
ท่ามกลางความมืดสลัว อิมาคุระหัวเราะเสียงดังหึเมื่อเขาถาม
“ยังกล้านอนบนของที่ไม่รู้ว่าใครเคยใช้มาก่อนด้วยนะ ไม่เข้าใจว่าประสาทของ
เธอท�าด้วยอะไรจริงๆ”
เขามันโง่เองที่คิดไปถาม ยูอิจิดึงฟูกนอนออกมาเฉพาะส่วนของตัวเองและขึ้นไป
นอนบนนั้น ถึงเขาจะรู้สึกหิว แต่คงเพราะตอนกลางวันเดินเสียรอบเกาะเลยท�าให้ง่วงขึ้น
มาทันที เขาหาวหวอดหลายครั้ง พลางคิดว่าท�าไมเขาต้องโชคร้ายมาตกค้างบนเกาะร้าง
กับคนที่เขาเกลียดสุดๆ ด้วย ถ้าว่ากันแต่ต้น การเดินทางมาส�ารวจสมุนไพรถือเป็นความ
ผิดพลาด ถ้าเขาเกลียดอิมาคุระและแสดงออกไปตามตรงว่าเกลียด เขาคงไม่ต้องมายุ่งเกี่ยว
กับอีกฝ่ายเกินความจ�าเป็น แล้วก็ไม่ต้องมาหงุดหงิดแบบนี้ด้วย
‘ยูอิจิพยายามจะท�าตัวเป็นเด็กดีเกินไปนะ’
โทโมฮารุ มาสเตอร์ที่บาร์เกย์ เพื่อนสนิทของเขาชอบพูดจนแทบจะเป็นค�าพูด
ติดปาก โทโมฮารุเป็นฝ่ายรุกที่มีหน้าตาสมชาย รูปร่างสูงใหญ่แบบนักกีฬา แต่ชอบเลกเชอร์
ด้วยค�าพูดสาวจ๋าให้ยูอิจิฟังเป็นประจ�า
21
