Page 28 - อ่านฟรี! Don't worry mama
P. 28
Don't Worry Mama
“ว่าแต่ อิมาคุระซัง...”
อิมาคุระก�าลังบรรจงเช็ดหน้าด้วยผ้าเช็ดหน้าลายตารางหมากรุกราวกับแมว
“มีอะไร”
“รอบปากยังเลอะอยู่นิดๆ ครับ ล้างเสียจะได้สะอาดอย่างไรครับ”
ไหล่ของอิมาคุระสะท้านเฮือก ท�าสายตาเลิ่กลั่กกวาดมองไปรอบๆ
“งะ...งั้นเหรอ? ฟูกนอนอันนั้นสกปรกน่าดูล่ะนะ”
เรื่องคราวนี้ยิ่งท�าให้แน่ใจ ว่าถ้าคิดหวังอะไรจากหมอนี่เท่ากับคิดผิดอย่างมหันต์
ในระหว่างนั้นหมอกก็ค่อยๆ จางหายไปจนมองเห็นทางได้ไกล และแน่นอนว่าไม่เห็นเรือ
ที่ท่าเรือ
“นี่เป็นความคิดของผมนะครับ ไม่รู้ว่าเรือที่มารับจะมาท่าเรือเมื่อไร เรามาผลัด
เวรกันเฝ้าไหมครับ”
อิมาคุระแสดงสีหน้าเคร่งเครียดออกมาทันที
“เธอท�าให้ผมต้องมาเจอเรื่องแบบนี้แล้ว ยังให้ผมต้องมาจับตาเฝ้าท่าเรืออีกเหรอ”
“อิมาคุระซังไม่หิวข้าวเหรอครับ? เราไม่รู้ว่าเขาจะมารับเมื่อไร ผมเลยคิดว่าเรา
ควรจะแบ่งกันเป็นคนเฝ้าท่าเรือ กับคนออกหาอาหาร อิมาคุระซังจะเอาแบบไหนครับ”
เขาจงใจเน้นประโยค ‘ไม่หิวข้าวเหรอครับ?’ อิมาคุระที่กินของบางอย่างไปตอน
กลางคืนแล้ว ไม่น่าจะขอออกไปหาอาหารที่เป็นงานยุ่งยาก และเขาก็เลือกอยู่เฝ้าตามที่
ยูอิจิคิด
ยูอิจิรวบรวมสัมภาระทิ้งไว้ที่ท่าเรือ และออกไปหาอาหาร ความหวังว่าในบ้าน
ร้างสักหลังอาจมีอาหารกระป๋องเหลืออยู่แตกสลายเป็นเสี่ยงๆ เขาเจอกระป๋องบ๊วยแห้ง
อยู่ใต้อ่างซิงก์ในบ้านหลังหนึ่ง แต่พอเปิดฝาออกด้วยความยินดี ข้างในกลับมีราขึ้นปกคลุม
เหมือนใยฝ้ายที่ละเลงด้วยสีขาวกับสีเขียว สุดท้ายเขาก็หาอะไรไม่เจอ ต้องลูบท้องที่
ว่างเปล่าด้วยน�้าในบ่อกลับท่าเรือ อิมาคุระชักสีหน้าทันทีเมื่อเห็นยูอิจิกลับมามือเปล่า
“ไหนเธอบอกว่าจะออกไปหาอาหารนี่”
ช่างเป็นค�าพูดที่เย็นชา ไล่ฆ่ากันซึ่งๆ หน้าให้ยิ่งรู้สึกผิดหวังว่าหาอาหารไม่เจอ
“ขอโทษครับ ผมลองหาหลายหลังแล้ว แต่ไม่พบอะไรเลย ผมมาเปลี่ยนเวรเฝ้า
ท่าเรือครับ”
26
