Page 13 - อ่านฟรี! Don't worry mama
P. 13
NARISE KONOHARA
เขา ที่เขาแสดงตัวตนจริงๆ ออกไปแบบไม่ปิดบังยังพูดพลางถอนหายใจไปด้วยเลยว่า
‘คนแบบพี่เนี่ยยังอุตส่าห์ท�างานในบริษัทได้ด้วยนะ’ ขอบใจที่เป็นห่วงเถอะ...
เรือโยนตัวขึ้นอีกวูบใหญ่ อิมาคุระส่งเสียงในล�าคอดังอึ้ก ก่อนจะปิดปากแล้ว
กระโจนออกไปจากเคบิน พออิมาคุระไม่อยู่ ความรู้สึกกดดันทั้งทางกายและใจก็หมดไป
บรรยากาศตึงเครียดในที่นั้นก็พลอยหายไปด้วย ยูอิจิก้มศีรษะน้อยๆ ให้พวกผู้ชายที่นั่ง
ตรงกันข้าม พร้อมส่งสายตาบอกขอโทษกลายๆ ไปด้วย ‘ขอโทษจริงๆ ครับ เรื่องหัวหน้า...’
เกาะฟูจิ เป็นเกาะที่มีรูปทรงใกล้เคียงกับรูปวงรี มีความยาวจากทางตอนใต้สุด
ถึงเหนือสุดสิบกิโลเมตร ถึงจะเล็กแต่ก็มีท่าเรือ และเคยมีผู้คนหลายสิบคนอาศัยอยู่ใน
สมัยก่อน แต่เพราะกระแสน�้าในทะเลเปลี่ยนไปจนจับปลาไม่ได้อีก ผู้คนจึงเริ่มลดลงเรื่อยๆ
ความไม่สะดวกจากการต้องนั่งเรือจากเกาะใหญ่ถึงสองชั่วโมงเองก็มีส่วน เกาะจึงร้างตั้งแต่
ราวสองสามปีก่อน และยังเป็นสถานที่อันตรายจากกระแสน�้ารอบเกาะที่เชี่ยวกราก รวมทั้ง
หมอกที่มักจะลงหนาอย่างกะทันหัน จนชาวประมงยังไม่เข้าใกล้เว้นแต่เป็นช่วงกลางวัน
ของวันที่อากาศดี
เรือออกจากท่าเรือฮามามัตสึในชิซุโอกะเวลาเจ็ดโมงเช้า มาถึงเกาะเวลาเก้าโมง
สิบห้าช้ากว่าก�าหนดเล็กน้อย คนของศูนย์วิจัยนกป่าสองคนซึ่งมาส�ารวจพฤติกรรมของ
นกนางนวลที่จะบินมาเฉพาะในภูมิภาคนี้ ลงจากเรือแล้วโค้งให้ยูอิจินิดๆ ก่อนจะเดินตัวเบา
หายลับขึ้นไปบนเขา
ส่วนพวกเขา...กลับขยับไปจากท่าเรือไม่ได้ ยูอิจิค่อยๆ หันไปมองต้นเหตุ ทันที
ที่อิมาคุระมาถึงสะพานท่าเรือ เขาก็อ้วกลงทะเลเป็นการส่งท้าย ยูอิจิรอให้อิมาคุระหาย
คลื่นไส้ จึงค่อยเข้าไปใกล้ร่างอ้วนกลมในเสื้อโปโลที่เหมือนจะพองระเบิด
“ไม่เป็นไรนะครับ”
“จะไม่เป็นไรได้อย่างไรล่ะ”
ยูอิจิเข้าใจว่าอีกฝ่ายก�าลังหงุดหงิดที่ไม่สบาย แต่มาตวาดกันแบบนี้เขาก็แย่
เหมือนกัน ไอ้หมูตอนเอ๊ย...เขาท�าหน้าอ่อนโยนพลางคิดแบบนั้นในใจ
“เรือรับกลับจะมาตอนสี่โมงเย็นใช่ไหมครับ หักเวลาพักกับกินข้าวกลางวันแล้ว
เราก็เหลือเวลาอยู่ที่นี่ราวหกชั่วโมงเต็มๆ”
อิมาคุระคว�่าหน้ากับท่าเรือคอนกรีต พึมพ�าเสียงค่อย
11
