Page 9 - อ่านฟรี! Don't worry mama
P. 9
Don’t Worry Mama
ท้องฟ้าแจ่มใสแต่คลื่นสูงจนเรือประมงโคลงอย่างหนัก ในเคบินเรือคับแคบเหม็น
กลิ่นคาวปลา ฮิงาชิยามะ ยูอิจิกอดเป้สะพายหลังที่วางบนตัก ปล่อยตัวให้โยกซ้ายขวา
เขายิ้มเจื่อนให้ชายหนวดครึ้ม
“ใช่แล้วล่ะครับ...”
“บริษัทผลิตยาเนี่ยก็ล�าบากเหมือนกันนะ เธอเองยังหนุ่มแต่ก็ล�าบากเอาการเลย”
ชายหนวดครึ้มอายุราวห้าสิบที่อ้างว่าเป็นพนักงานของศูนย์วิจัยนกป่ากอดอก
เอ่ยพึมพ�าด้วยสีหน้าแปลกใจ เขาบอกว่าตัวเขาไม่ได้ไปเกาะเป็นครั้งแรก และคงเพราะ
ชินกับการนั่งเรือ สีหน้าของเขาถึงไม่เปลี่ยนเลยแม้แต่นิดเดียว และคนที่นั่งข้างเขา ชาย
วัยกลางคนอายุราวสี่สิบปีสวมหมวกติงลี่ที่อ้างว่าเป็นพนักงานของศูนย์วิจัยนกป่าเช่นเดียวกัน
ก็ไม่มีอาการเมาเรือเหมือนชายหนวดครึ้ม
ยูอิจิเองก็ไม่เคยเมาพวกยานพาหนะมาก่อน แต่ว่าถ้ามันเขย่ามากขนาดนี้ ต่อ
ให้ไม่ถึงกับอยากอ้วก เขาก็ไม่ได้รู้สึกดีเหมือนกัน แต่อาการของเขาก็พอจะดีขึ้นบ้างหลัง
ได้พูดคุย
“ผลจากเศรษฐกิจฝืดเคืองเนี่ยล่ะครับ ยิ่งบริษัทผมเป็นบริษัทขนาดเล็กที่ผล
ประกอบการไม่ดีด้วย นอกจากจะไม่ค่อยได้งบประมาณส�าหรับพัฒนาผลิตภัณฑ์ พวก
เบื้องบนยังบอกให้ออกสินค้าใหม่ที่น่าจะขายได้อีก คนเป็นลูกน้องเลยแย่ครับ”
ชายหนวดครึ้มใช้มือลูบคางไปมาพร้อมกับผงกหัวนิดๆ
7
