Page 22 - อ่านฟรี NEARLY EQUAL เมื่อรักของเราไม่เท่ากัน
P. 22
่
NEARLY EQUAL เมือรักของเราไม่เท่ากัน
“เธอเป็นนักเรียน ม.ปลาย นี่นะ”
เขาพึมพ�าอย่างเหม่อลอยขณะพิงศีรษะกับไหล่ของนิอิ
“คุณลืมเหรอ”
ซาดะเว้นช่วงครู่สั้นๆ ก่อนจะพยักหน้าอืม
เขาท�าหน้าเหมือนลืมตาตื่นจากฝันแล้ว
สัปดาห์ต่อมา ซาดะยกเลิกนัดกับนิอิเพราะติดธุระ สัปดาห์ถัดจากนั้นก็เหมือนกัน
เด็กหนุ่มกังวลว่าเกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า ถึงกระนั้นก็ไม่เอ่ยปากถาม ซาดะกลายเป็น
ทุกอย่างในโลกของนิอิภายในเวลาเพียงชั่วฤดูร้อน หากเคลือบแคลงโลกใบนั้น ที่พักพิง
ของนิอิจะไม่หลงเหลืออยู่ที่ใดเลย
ในวันหยุดอันยาวนานที่รู้สึกเหมือนเวลาหนึ่งนาทีนานเท่าหนึ่งชั่วโมง นิอิใช้เวลา
ไปกับการมองแม่น�้าอยู่นิ่งๆ เขาได้ยินเสียงฝีเท้าน่าหวาดหวั่นเล็กน้อยดังมาจากด้านหลัง
แต่ด้วยความกลัวจึงแสร้งท�าเป็นไม่ได้ยิน
สัปดาห์ต่อมาเข้าสู่ช่วงพับเก็บเสื้อเชิ้ตแขนสั้นแล้วหันมาใส่เสื้อแขนยาวแทน
ตอนนั้นเองที่ซาดะมาที่ห้อง เนื่องจากไม่ได้พบกันนาน นิอิจึงดีใจจากใจจริงที่ได้พบกัน
ทว่าอีกฝ่ายไม่รู้สึกอย่างนั้น
“เราเลิกเจอกันสักพักเถอะ”
ซาดะยืนอยู่ตรงพื้นที่มืดสลัวระหว่างตัวห้องกับครัว และกล่าวเช่นนั้นกับนิอิผู้นั่ง
ริมหน้าต่าง
“ท�าไมล่ะ”
อีกฝ่ายหลุบตาอย่างล�าบากใจ ท่าทางเหมือนอยากพูดว่าช่วยเข้าใจทีเถอะน่า
“เพราะผมเป็นนักเรียน ม.ปลาย เหรอ”
ซาดะไม่พูดอะไรเลย เมื่อเงียบก็เท่ากับยืนยันตามนั้น
“งั้นผมจะลาออกจากโรงเรียน”
“เอ๊ะ?”
“ถ้าท�าแบบนั้นก็หมดปัญหาใช่ไหมล่ะ”
“เดี๋ยวก่อนสิ ท�าไมคิดอะไรง่ายๆ แบบนั้น...”
เมื่อเห็นอีกฝ่ายท�าหน้าไม่อยากเชื่อ นิอิก็ไม่เข้าใจความหมายของสีหน้านั้น
18
