Page 24 - อ่านฟรี NEARLY EQUAL เมื่อรักของเราไม่เท่ากัน
P. 24
่
NEARLY EQUAL เมือรักของเราไม่เท่ากัน
“เธออยู่ตัวคนเดียวทั้งที่ยังเป็นนักเรียน ม.ปลาย ฉันเคยคิดว่าตัวเองต้องปกป้อง
เธอ แต่ท�าเท่าไรๆ ก็ไม่พอสักที เธอชอบท�าหน้าเหมือนอยากได้มากกว่านี้ เวลาฉันจะมา
ที่นี่ เธอชอบมองทางเดินจากหน้าต่างอยู่เรื่อยใช่หรือเปล่า รออยู่ตลอดว่าเมื่อไรจะมาๆ
ใช่ไหม ช่วงแรกฉันก็ดีใจอยู่หรอก”
“ผมจะไม่รอแล้ว ถ้าซาดะซังไม่ชอบให้รอ”
“มันไม่เกี่ยวกับว่าฉันชอบหรือไม่ชอบหรอกนะ”
มีดยังคงฟันฉับๆ ลงมาไม่ยั้ง
“‘ความรักของเธอมันหนักเกินไป’”
หลังจากฟันทุกสิ่งของนิอิกลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ซาดะก็ท�าคอตกแล้วเดินออก
จากห้องไป เหมือนจะได้ยินเขาเอ่ยขอโทษ แต่นิอิใจลอยอยู่ จึงได้ยินไม่ถนัด
เด็กหนุ่มยังนั่งอยู่ริมหน้าต่าง ไม่อาจกระดุกกระดิกตัวได้เลย
เขาไม่เคยเอ่ยจากปากว่าอยากได้อะไรจากซาดะ
อยากให้ลูบผม อยากให้จูบ อยากให้อยู่ข้างๆ
นิอิปรารถนาเช่นนั้นอย่างแรงกล้า ทว่าก็ไม่เคยพูดออกไป เพราะกลัวว่าเมื่อพูด
แล้วจะหยุดไม่ได้ หากแค่ปรารถนายังไม่ได้ แล้วจากนี้ไปตนควรจะชอบใครสักคนในลักษณะ
ไหน
‘ขอให้ชีวิตของยาสุอากิมีความสุขตลอดไป ได้รักคนเยอะแยะ และได้รับความรัก
จากคนมากมายเลยนะ’
แม่กล่าวเช่นนั้นก่อนจะหายไปจากเบื้องหน้านิอิ
‘ความรักของเธอมันหนักเกินไป’
ซาดะกล่าวเช่นนั้นก่อนจะหายไปจากเบื้องหน้านิอิ
ค�าพูดของทั้งสองคนพันเกี่ยวเข้าด้วยกันและท�าให้เด็กหนุ่มอับจนหนทาง ถ้า
รักมากแล้วอีกฝ่ายรู้สึกหนัก ก็ควรควบคุมตัวเองไม่ให้รักมากเกินไปหรือ ควรรักแบบเว้น
ระยะห่างเล็กน้อยเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายกลัวหรือ
ถ้าอยากให้อีกฝ่ายรัก เราก็ต้องไม่รักมากจนเกินไป...
นิอิไม่อาจท�าประการใดกับสิ่งที่ย้อนแย้งกันอย่างรุนแรง มีเพียงค�าตอบอันไม่
สมบูรณ์เท่านั้นที่หลงเหลืออยู่
20
