Page 21 - อ่านฟรี NEARLY EQUAL เมื่อรักของเราไม่เท่ากัน
P. 21
YUU NAGIRA
แม้จะเป็นช่วงวันหยุดฤดูร้อน ซาดะก็ต้องไปสอนที่ชมรมยิงธนูและท�างานพิเศษที่ยิม
พวกเขาจึงอยู่ด้วยกันทุกวันไม่ได้ รู้สึกเหมือนเวลาหนึ่งนาทีที่ไม่ได้พบซาดะยาวนานราวกับ
หนึ่งชั่วโมง ส่วนเวลาหนึ่งชั่วโมงที่ได้พบซาดะกลับสั้นราวกับหนึ่งนาที
นิอิกลายเป็นคนไร้ความรับผิดชอบด้วย เวลาซาดะส่งเมลมาว่าอยากเจอ นิอิจะ
ลังเลเล็กน้อยก่อนติดต่อที่ท�างานพิเศษแล้วโดดร่ม เขาไม่มั่นใจว่าจะตั้งสติกดเครื่องคิดเงิน
ได้ถ้าปฏิเสธทั้งที่ซาดะบอกว่าอยากเจอ พอเล่าให้ซาดะฟังว่าอย่างนั้น อีกฝ่ายก็ระอา
“อย่าโดดงานพิเศษสิ พวกเราเจอกันเมื่อไรก็ได้อยู่แล้ว”
“แต่ก็จะลดไปหนึ่งครั้ง”
เรื่องนั้นเป็นเรื่องส�าคัญ ซาดะอึ้งไป จากนั้นก็ถอนหายใจแบบเอือมๆ
“เธอเคยเป็นคนเอาจริงเอาจังแท้ๆ แต่กลายเป็นคนใช้ไม่ได้ไปเต็มๆ เลยตอนนี้”
ซาดะกอดนิอิ เพียงเท่านั้นเด็กหนุ่มก็ละลายยวบดุจน�้าตาลก้อนละลายในน�้าร้อน
ละลายเหลวขนาดที่ต้องพยายามรักษารูปร่างให้ชัดเจน
“ไม่ชอบคนโดดงานเหรอ”
“ไม่มีใครชอบหรอกมั้ง”
“งั้นผมจะไม่ท�าอีกแล้ว”
ถ้าซาดะบอกว่าดีก็ท�า แต่ถ้าซาดะบอกว่าไม่ดีก็ไม่ท�า
อีกฝ่ายซึมผ่านเข้ามาในจิตใจอันแห้งผากและเย็นเฉียบของนิอิในชั่วพริบตา เขา
ช่วงชิงสถานที่ที่หัวใจของนิอิอยู่มาจนถึงบัดนี้ไปด้วยเรี่ยวแรงอันเรียกได้ว่าไร้ขอบเขต มัน
ช่างน่ายินดี เด็กหนุ่มหดตัวในอาณาเขตเล็กจิ๋วที่เหลือเป็นแห่งสุดท้าย เก็บง�าลมหายใจ
เฝ้าดู ‘ความสุข’ ที่ตัวเองมุ่งมาดว่าต้องการ
ช่วงหยุดฤดูร้อนสิ้นสุดลง ภาคเรียนที่สองเริ่มขึ้นแล้ว
หลังเลิกเรียนนิอิเดินสวนกับซาดะตรงประตูทางเข้าอาคาร เด็กหนุ่มดีใจที่ได้เจอ
อีกฝ่ายโดยไม่คาดหมาย ทว่ารอบตัวเขามีสมาชิกชมรมยิงธนูรายล้อม นิอิจึงหลุบตาเดิน
ผ่านข้างเขาไปเพื่อไม่ให้มีใครเกิดเคลือบแคลงความสัมพันธ์ของพวกตนขึ้นมา
“ก่อนหน้านี้ฉันตกใจนิดหน่อยแฮะ”
ซาดะกล่าวเช่นนั้นเมื่อได้พบกันครั้งต่อมา
17
