Page 18 - อ่านฟรี NEARLY EQUAL เมื่อรักของเราไม่เท่ากัน
P. 18
่
NEARLY EQUAL เมือรักของเราไม่เท่ากัน
เคาน์เตอร์ เขาอดกลั้นไม่ให้บางสิ่งเอ่อล้นออกมา พร้อมกันนั้นก็รู้สึกตัวว่าตนตกหลุมรัก
อย่างรวดเร็วเข้าให้แล้ว
กว่ารักเล็กๆ ข้างเดียวที่เกิดจากการแลกเปลี่ยนค�าพูดไม่กี่ประโยคข้ามเคาน์เตอร์
เครื่องคิดเงินจะเติบใหญ่ ก็เป็นวันที่ฝนตกห่าใหญ่จนเมืองขนาดเล็กเจิ่งนองราวกับแม่น�้า
ตอนนิอิก�าลังจะกลับบ้านหลังเสร็จจากท�างานพิเศษ ซาดะขับรถคันเล็กสีฟ้ามา
ที่ร้าน แล้วอาสาจะขับไปส่งบ้านเพราะฝนตกหนักมาก นิอิอดคิดไม่ได้ว่าอีกฝ่ายอาจ
เป็นห่วงตน ความยินดีและความเกรงใจรื้นขึ้นมาพร้อมกัน ระหว่างก�าลังสับสน อีกฝ่าย
ก็บังคับให้เขาขึ้นรถ
“บ้านเธออยู่ไหนนะ”
ซาดะถามขณะสตาร์ตเครื่อง พอนิอิตอบไปว่าแถวคุนิมิมาจิ อีกฝ่ายท�าหน้า
คลางแคลงแต่ก็ออกรถทันที แม้จะดีใจ แต่ความประหม่าก็ท�าให้พูดอะไรไม่ออกเลยจน
กระทั่งรถแล่นมาถึงบ้าน
“ที่นี่เหรอ”
ซาดะแหงนมองข้ามหน้าต่างรถ อาคารหลังนั้นดูเก่ายิ่งกว่าปกติเมื่ออยู่ท่ามกลาง
สายฝนที่สาดเทลงมาอย่างหนัก
“ชั้นสองห้องริมสุดครับ ขอบคุณนะครับ ช่วยได้มากเลย”
พอเอ่ยขอบคุณและตั้งท่าจะลงจากรถ อีกฝ่ายก็ร้องห้ามไว้
“นี่ห้องใครเหรอ”
“ห้องผมครับ”
“บ้านนิอิคุงอยู่แถวทานิยะมาจินี่นา ฉันเคยเห็นในทะเบียนนักเรียน”
“เอ๊ะ ท�าไม...”
นิอิกะพริบตา ซาดะผุดสีหน้าอักอ่วนเล็กน้อย
“ขอโทษที พอดีฉันสนใจเรื่องของนิอิคุงน่ะนะ”
ซาดะพูดรัวเร็วเป็นการกลบเกลื่อน ก่อนจะถามอีกครั้งว่า “ห้องใครเหรอ”
“ห้องผมครับ”
ถึงกระนั้นซาดะก็ไม่ยอมเข้าใจ นิอิก้มหน้า ถ้าทางโรงเรียนล่วงรู้ว่าตนอาศัยอยู่
14
