Page 14 - อ่านฟรี NEARLY EQUAL เมื่อรักของเราไม่เท่ากัน
P. 14
่
NEARLY EQUAL เมือรักของเราไม่เท่ากัน
บินผ่านหน้าไป โลกของนิอิสว่างไสวและงดงาม
ผ่านไปสามปีหลังจากนั้น พ่อกับแม่ก็กระโดดลงไปในแม่น�้าที่มีความสุขไหลอยู่
มากมายในคืนหนึ่งที่ฝนตกหนัก ทั้งคู่ไหลไปยังที่อันแสนไกลจนมือของนิอิตัวน้อยเอื้อม
ไม่ถึง
พวกเขาฆ่าตัวตายเพราะบริษัทที่พ่อบริหารอยู่ล้มละลายจนมีหนี้ก้อนโต ทีแรก
พวกเขาจะพานิอิไปด้วยแท้ๆ แต่แม่คัดค้านเอาตอนจวนเจียน
“ขอโทษนะจ๊ะ ยาสุอากิ อย่าลืมพ่อกับแม่นะ”
หลังร้องไห้กอดนิอิ เธอก็ได้สติแล้วพูดแก้
“ไม่ได้นะ ลืมพ่อกับแม่ซะคงจะดีกว่าจริงๆ ขอให้ชีวิตของยาสุอากิมีความสุข
ตลอดไป ได้รักคนเยอะแยะ และได้รับความรักจากคนมากมายเลยนะ”
แม่กอดนิอิไว้แน่น ส่วนพ่อยืนเหม่ออยู่ห่างออกไปเล็กน้อย
“แม่กับพ่อจะไปไหน ผมจะไปด้วย”
เด็กชายวิ่งตามทั้งสองคนที่เดินออกจากบ้าน ทว่าประตูกลับปิดลงอย่างอ่อนโยน
ตรงหน้า
หลังจากพ่อแม่ล่วงลับ ครอบครัวของน้ากับน้าเขยก็รับเขาไปดูแล พวกเขาไม่ใช่
คนไม่ดี แต่ท่าทีของทั้งคู่ที่มีต่อนิอิและมิจิรุซึ่งเป็นลูกสาวเพียงคนเดียวก็แตกต่างกันอย่าง
เห็นได้ชัด นิอิในวัยเยาว์เติบโตมาโดยเว้นระยะห่างเล็กน้อยขณะมองภาพของ ‘ครอบครัว’
ที่ตัวเองสูญเสียไปแล้ว
มิจิรุสารภาพรักกับเขาช่วงหยุดฤดูใบไม้ผลิหลังเลื่อนขึ้นชั้นมัธยมห้า นิอิสัมผัส
ได้ตั้งแต่ก่อนหน้านั้นนิดหน่อยแล้วว่ามิจิรุชอบตน แต่เขาก็รู้ตัวว่าตนรักผู้หญิงไม่ได้ จึง
ปฏิเสธไปอย่างนุ่มนวลโดยไม่อาจชี้แจงตามตรง มิจิรุเจ็บช�้า เลยโพล่งออกมาว่านิอิมอง
เธอด้วยสายตาลามก ไม่อยากอยู่ร่วมบ้านกับเขาไปมากกว่านี้ น้าเขยผู้รักลูกสาวคนเดียว
ดั่งแก้วตาจึงโกรธจัดและไล่นิอิออกจากบ้าน
“เรื่องกลายมาเป็นแบบนี้ น้าก็ไม่รู้จะสู้หน้าพี่สาวได้อย่างไร”
น้าคงรู้อยู่แล้วกระมังว่ามิจิรุต่างหากที่เป็นฝ่ายชอบนิอิ จึงเอ่ยขอโทษเขาครั้งแล้ว
ครั้งเล่า
“เรื่องเรียนต่อไม่ต้องห่วงนะ น้าจะรับผิดชอบเรื่องนั้นให้เรียบร้อย”
10
