Page 15 - อ่านฟรี NEARLY EQUAL เมื่อรักของเราไม่เท่ากัน
P. 15
YUU NAGIRA
“ขอบคุณครับ น้า ขอโทษที่น้าต้องมาขมขื่นเพราะผมนะ”
นิอิท�าได้เพียงก้มศีรษะขอโทษน้าผู้ต้องกลายมาเป็นคนกลางระหว่างครอบครัว
และเขา
เขาย้ายไปอาศัยอยู่คนเดียวด้วยวัยสิบเจ็ดปีในห้องที่เช่าด้วยชื่อของน้าเขย น้า
มาดูความเป็นอยู่ของเขานานๆ ครั้ง แต่ไม่ว่าจะสิ้นปีหรือขึ้นปีใหม่ นิอิก็ต้องอยู่ตามล�าพัง
ในอะพาร์ตเมนต์เก่าๆ
เด็กหนุ่มมองจากหน้าต่างลงไปยังแม่น�้าทะโค สิ่งที่เขาท�าเป็นประจ�าคือหันหลัง
ให้ห้องอันไร้ชีวิตชีวาและมีข้าวของแค่นิดหน่อย แล้วมองแม่น�้าที่กล่าวกันว่ามีความสุข
มากมายไหลอยู่
นิอิพบซาดะเป็นครั้งแรกที่ร้านสะดวกซื้อที่ตนเริ่มท�างานพิเศษช่วงวันหยุดฤดูร้อน
แต่ครั้นจะเรียกว่าพบเป็นครั้งแรกก็อาจไม่ถูกต้องนัก เพราะซาดะเป็นนักศึกษา
มหาวิทยาลัยผู้มีประสบการณ์ระดับสามารถสอนสมาชิกชมรมยิงธนูของโรงเรียนมัธยมปลาย
ที่นิอิเรียนอยู่ได้เลยทีเดียว นิอิอยู่ชมรมกลับบ้าน จึงไม่มีโอกาสให้ข้องแวะกับอีกฝ่าย ถึง
กระนั้นก็รู้ว่าใบหน้าที่มองแล้วสดชื่นของซาดะได้รับความนิยมในหมู่นักเรียนหญิง
“ดึกขนาดนี้ยังมาเข้ากะอีกเหรอ”
มีคนเอ่ยทักตอนนิอิก�าลังเติมสินค้า พอหันกลับไปก็เห็นซาดะยืนอยู่ตรงนั้น
“โรงเรียนไม่ได้มีกฎห้ามท�างานตอนดึกๆ หรอกเหรอ”
“ขะ ขอโทษครับ ทางร้านบอกว่าคนไม่พอจริงๆ ก็เลยให้ผมเข้างานดึกเฉพาะ
วันนี้”
ปกตินิอิจะเข้ากะตั้งแต่ช่วงเย็น
“ไม่ได้เข้างานดึกเป็นประจ�าเหรอ”
“ครับ”
“งั้นฉันจะท�าเป็นไม่เห็นก็แล้วกัน”
นิอิโล่งอกเมื่อเห็นอีกฝ่ายยิ้มสบายๆ
“โทษทีที่ท�าให้ตกใจนะ ฉันแค่หาโอกาสชวนเธอคุยเท่านั้นละ”
“เอ๊ะ?”
11
