Page 17 - อ่านฟรี NEARLY EQUAL เมื่อรักของเราไม่เท่ากัน
P. 17
YUU NAGIRA
หูของนิอิเพิ่งมาร้อนวาบมากขึ้นเรื่อยๆ เอาป่านนี้เมื่อนึกถึงค�าพูดนั้นขึ้นมา เขา
อายที่ตัวเองเป็นแบบนี้ จึงถีบคันเหยียบจักรยานแรงขึ้น
นอกจากไปเรียนที่มหาวิทยาลัยตอนกลางวันและท�างานเป็นโค้ชภาคสนามที่
โรงเรียนมัธยมปลาย ซาดะก็ท�างานพิเศษที่ยิมแห่งเดียวในเมืองด้วย หลังสามทุ่มเขามัก
มาซื้อเบียร์กับอาหารเย็นที่ร้านสะดวกซื้อที่นิอิท�างานอยู่
“เวลามีใครรู้ว่าเรากินอะไรเป็นประจ�า มันน่าอายอย่างไรก็ไม่รู้นะ”
ซาดะชวนคุยอย่างเป็นกันเองทุกครั้งที่เจอหน้ากัน ส่วนนิอิจะแค่อมยิ้มเสมอ อด
คิดไม่ได้ว่าถ้าตนมีไหวพริบพอจะตอบอะไรกลับไปเพื่อให้บทสนทนาลื่นไหลได้ก็คงดีแท้ๆ
“เบียร์ออกใหม่นี่อร่อยหรือเปล่า”
แม้จะพูดไม่เก่ง แต่ในวันนั้นนิอิก็ตอบได้
“รสเบาๆ ดื่มง่ายดีนะครับ”
ซาดะได้ยินดังนั้นก็ท�าหน้าล�าบากใจ
“เวลาใครถามแบบนั้น เธอต้องตอบว่า ‘ผมเป็นผู้เยาว์ ยังดื่มไม่ได้ครับ’ สิ”
“อ๊ะ...”
แย่ละสิ ความที่ใช้ชีวิตอยู่คนเดียวมาพักใหญ่ เด็กหนุ่มจึงลองดื่มเพื่อคลายเหงา
แล้วหลังจากนั้นก็ติดใจจนดื่มมาเรื่อยๆ พอนิอิก้มศีรษะกล่าวค�าขอโทษ อีกฝ่ายก็หลุด
หัวเราะ
“ฉันไม่ใช่อาจารย์สักหน่อย ไม่ต้องกลัวขนาดนั้นหรอก”
“...แต่ผมก็ขอโทษอยู่ดีครับ”
เมื่อเห็นเขาเอาแต่ก้มหน้า ซาดะก็เอ่ยขึ้นอย่างยอมแพ้
“ฉันแค่ส่งลูกให้ตีกลับมาได้ง่ายๆ เพราะอยากคุยกับนิอิคุงหรอกนะ”
พอนิอิเงยหน้าด้วยความประหลาดใจ อีกฝ่ายก็ยื่นมือข้ามเคาน์เตอร์ที่มีเครื่อง
คิดเงินวางอยู่
“ขอโทษนะที่ท�าให้ตกใจ”
เด็กหนุ่มยืนตัวแข็งทื่อขณะที่อีกฝ่ายเอามือขนาดใหญ่ขยี้ผมตน
ไม่มีใครสัมผัสเขาแบบนี้มากี่ปีแล้วหนอ
หลังจากที่ซาดะกลับไป นิอิก็เนื้อตัวอ่อนปวกเปียกและทรุดลงนั่งยองๆ ด้านใน
13
