Page 27 - อ่านฟรี NEARLY EQUAL เมื่อรักของเราไม่เท่ากัน
P. 27
เขาไม่ชอบเมืองช่วงสิ้นปี เพราะมันคลาคล�่าด้วยผู้คนมากเกินไปจนรู้สึกเหงา
คืนนี้นิอิมาเข้าร่วมงานสังสรรค์ส่งท้ายปีเก่าของโรงเรียนมัธยมปลายที่ตนท�างาน
เป็นอาจารย์พิเศษวิชาภาษาอังกฤษ เขาออกห่างจากกลุ่มที่คุยกันอย่างสนุกสนานว่าจะ
ไปฉลองต่อรอบสอง แล้วกล่าวลาอาจารย์หัวหน้าชั้นปีด้วยเสียงอันเบา
“งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ”
อาจารย์บางคนที่ได้ยินหันมาทางนี้
“อาจารย์นิอิจะกลับแล้วหรือครับ”
“ขอโทษด้วยนะครับ พอดีผมดื่มเหล้าไม่เก่ง ก็เลยชักจะเมานิดหน่อยแล้ว”
พอคนอื่นๆ เอ่ยสวัสดีปีใหม่กับนิอิ เขาก็ค้อมศีรษะพูดว่าปีหน้าก็ขอฝากเนื้อ
ฝากตัวด้วยนะครับ จากนั้นจึงเดินไปทางสถานี น่าขอบคุณสถานะอาจารย์พิเศษของ
ตัวเองที่ท�าให้อีกฝ่ายยอมปล่อยตนกลับบ้านแต่โดยดี เรื่องน่าขอบคุณมีแค่จุดนั้นก็จริง
ทว่าก็ยังดีกว่าไม่มีอะไรดีเลย
นิอิศึกษาต่อในมหาวิทยาลัยจนได้ใบอนุญาตท�างานเป็นอาจารย์สอนภาษาอังกฤษ
ถึงกระนั้นก็สอบบรรจุเป็นอาจารย์ประจ�าไม่ได้ จึงต้องเป็นอาจารย์พิเศษ สาเหตุเพราะ
เขาหลีกเลี่ยงการสอบบรรจุที่บ้านเกิดมากกว่าจะเป็นเพราะอาจารย์มีจ�านวนล้นตลาด แต่
ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ไม่อยากกลับเมืองนั้น
เขายืนอ่านหนังสือภาษาอังกฤษปกอ่อนในรถไฟเป็นปกติวิสัยเพื่อศึกษาไปด้วย
ในตัว ต้องตั้งสมาธิในการอ่านเพราะตัวเองไม่ใช่เจ้าของภาษา ระหว่างไล่สายตาตาม
23
