Page 38 - อ่านฟรี รักเมื่อวันวาน
P. 38
่
รักเมือวันวาน
ถ้าเป็นตนเองแล้ว แบบนั้นจะยิ่งดีใจมากกว่า การไม่มีเรื่องเศร้าย่อมเป็นเรื่องที่
ดีกว่า แต่หากมีก็อยากให้ปรึกษากัน
“...หมอนั่นคงไม่ใช่อย่างนั้นหรอกมั้ง”
รุ่นพี่มายะจังพึมพ�า
“ท�าไมล่ะ?”
“ตอนที่เริ่มคบกัน หมอนั่นเคยมาหน้าบ้านฉันกลางดึกแล้วโทรมาบอกให้ออก
ไปหา แต่ซึสึกิเกิดงอแงขึ้นมา ฉันเลยอธิบายเรื่องที่บ้านไปอย่างไม่มีทางเลือก... พอเล่า
ว่าบ้านฉันไม่มีพ่อ แม่ก็ท�างานกลางคืน คนที่ดูแลน้องๆ เลยมีแต่ฉัน หมอนั่นก็พูดขึ้น
มากลางคันว่า ‘พอแล้ว’ แล้วตัดสายไป”
“อะไรล่ะนั่น”
ถ้าจู่ๆ คนที่ไม่สนิทกันเท่าไรมาเปดใจเล่าปัญหาในครอบครัวให้ฟังก็คงหนักอึ้ง
อยู่หรอก แต่นี่อีกฝายเป็นคนรักแท้ๆ ไม่น่าท�าตัวแบบนั้นเลยนี่นา เดิมทีแล้วหมอนั่น
เป็นฝายบุกมาเองตามใจชอบด้วยซ�้า ทาคาระนึกโมโหทั้งที่ไม่ใช่เรื่องของตนเอง
“ตอนนั้นฉันก็ยัวะเหมือนกัน...”
หลังจากหายโมโห รุ่นพี่มายะจังก็ส�านึกผิดที่เล่าเรื่องหนักอึ้งให้ฟังทั้งที่เพิ่งเริ่ม
คบกัน ทาคาระอยากแย้งว่า เดี๋ยวก่อนนะ ไม่จ�าเป็นต้องส�านึกผิดเสียหน่อย แต่สุดท้าย
ก็นิ่งเงียบฟังอีกฝายเล่าต่อ
รุ่นพี่มายะจังที่ส�านึกผิดเอ่ยขอโทษสุวะในวันถัดมาโดยพยายามพูดอย่างสบายๆ
ไม่ให้หนักอึ้งจนเกินไป ทว่าสุวะกลับโพล่งด้วยท่าทางร�าคาญ
‘ชางเถอะ เรื่องพรรคนั้นฉันไมถนัด’
ทาคาระเลยจุดที่รู้สึกเอือมระอา มาถึงจุดที่ไม่สามารถท�าความเข้าใจได้
“แย่ชะมัด”
เขาหลุดปากพูดความรู้สึกตามตรง
“หมอนั่น... ก็แค่คนบ้าธรรมดาชัดๆ ขืนเอาตัวเองเป็นศูนย์กลางแบบนั้นไปเรื่อยๆ
สุดท้ายคนที่คบหาด้วยก็จะดูแต่เปลือกนอกอย่างเดียว ถึงตอนนั้นจะเสียใจภายหลังก็สาย
ไปแล้วแท้ๆ”
“คงไม่เสียใจหรอก”
36
