Page 41 - อ่านฟรี รักเมื่อวันวาน
P. 41
YUU NAGIRA
“รุ่นพี่มายะจังล่ะ?”
“ท�างานพิเศษอีกแล้ว ตั้งใจท�างานเหมือนเคย ฉันล่ะเศร้า”
สุวะแสร้งท�าท่าร้องไห้ ทาคาระรีบหมุนตัวจากมา
เขาเดินวนดูมุมหนังสือใหม่ในร้านหนังสือ ทว่าในหัวกลับเต็มไปด้วยภาพอันชวน
โมโหเมื่อครู่ ดูท่าทางแล้วทั้งสองคงไม่ใช่แค่ ‘เพื่อน’ ธรรมดา ทั้งที่มีรุ่นพี่มายะจังอยู่แล้ว
แท้ๆ นี่มันหมายความว่าอย่างไร ขณะที่ก�าลังหงุดหงิดงุ่นง่าน โทรศัพท์มือถือก็สั่นบ่งบอก
ว่ามีเมลเข้ามา จากสุวะนั่นเอง
‘อยาปากโปงไปบอกมายะจังละ’
รูปสัญลักษณ์หยดน�้าสั่นระริกท�าให้ความหงุดหงิดทวีคูณ ส่งเมลแบบนี้มาก็
เท่ากับยอมรับว่านอกใจชัดๆ มิหน�าซ�้าถ้าปากโปงก็เท่ากับว่าทาคาระหักหลังสุวะผู้เป็น
เพื่อนสนิท ทาคาระรู้สึกเหมือนโดนบังคับให้กลายเป็นผู้สมรู้ร่วมคิด ความหงุดหงิดใจ
กลายเป็นความโกรธขึ้งอันรุนแรง
วันต่อมา ทาคาระโดดเรียนเป็นครั้งแรกในชีวิต ก่อนคาบที่สี่จะเริ่มขึ้น เขาบอก
เพื่อนที่นั่งข้างๆ ว่าจะไปห้องพยาบาลเพราะปวดหัวก่อนจะมุ่งหน้าไปยังดาดฟา ความที่
ส่งเมลไปเรียกไว้ก่อนแล้ว เขาจึงเจอสุวะที่บันไดพอดี
“ไง ทาคาระ”
สุวะยกมือ
“เกิดอะไรขึ้น นักเรียนดีเด่นอย่างนายเนี่ยนะโดดเรียน ถ้าคิดจะเปลี่ยนตัวเอง
เพราะขึ้นมัธยมปลายก็เลิกล้มความคิดซะเถอะเพราะมันงี่เง่า ฉันไม่อยากโดนคุณลุง
คุณปาดุหรอกนะ”
สุวะพูดมากราวกับจะกลบเกลื่อนความกระอักกระอ่วน ทาคาระเดินขึ้นบันได
โดยไม่สนใจ สุวะจึงหยุดพูดแล้วเดินตามมาเงียบๆ จังหวะที่เปดประตูดาดฟา เสียงออด
บอกเวลาเริ่มคาบสี่ก็ดังขึ้น เสียงพูดคุยเซ็งแซ่พลันหายวับไปจากอาคารเรียน
“มีรุ่นพี่มายะจังอยู่แล้วแท้ๆ ท�าไมยังท�าแบบนั้นอีก”
ทาคาระถามตรงๆ สุวะคงคาดเดาอยู่ก่อนแล้วจึงแสร้งมองไปทางอื่น
“เด็กผู้หญิงเมื่อวานนี้อยู่ปีหนึ่งโรงเรียนเราสินะ ฉันเคยเห็นหน้า”
39
