Page 35 - อ่านฟรี รักเมื่อวันวาน
P. 35
YUU NAGIRA
ความเป็นจริง แบบนี้ไม่ดีเลย อย่างกับคนอันตรายที่แยกความจริงกับเรื่องเพ้อฝันไม่ออก
อย่างไรอย่างนั้น
ทาคาระเปดหนังสือเรียน แต่กลับไม่มีสมาธิ จะนอนต่อก็นอนไม่หลับ เขาจึง
เปลี่ยนมาสวมชุดวอร์ม เมืองในยามรุ่งสางของเดือนพฤษภาคมห่อหุ้มด้วยบรรยากาศ
สีครามเข้ม
หลังจากอบอุ่นร่างกายเบาๆ แล้วเขาก็ออกวิ่ง ร่างกายเริ่มทรมานขึ้นมาทันที
เขาไม่เคยวิ่งระยะไกลนอกจากในวิชาพละ พลังกายของเขาจึงถดถอยยิ่งกว่าที่คิด เขาวิ่ง
ออกสู่ถนนใหญ่ ตั้งใจจะฮึดยิ่งขึ้น หากวิ่งวนหน้าสถานีแล้วกลับมาก็จะเป็นระยะวิ่งราว
สี่สิบนาที ความกระวนกระวายในใจเจือจางไปพร้อมๆ กับเหงื่อ เขาจึงคิดว่าท�าแบบนี้
เป็นกิจวัตรไปเลยก็ดีเหมือนกัน
เขาวิ่งผ่านหน้าสถานี ที่เหลือก็แค่กลับบ้าน ทันใดนั้นเองร่างผอมบางก็เคลื่อนผ่าน
ทิวทัศน์ริมขอบสายตาที่ก�าลังเลื่อนไหล พนักงานร้านสะดวกซื้อก�าลังแบกกล่องขนมปัง
ซึ่งซ้อนกันราวห้าชั้น แม้กล่องจะบดบังใบหน้า แต่ทาคาระก็ไม่มีทางมองร่างผอมบางและ
ผมสีน�้าตาลค่อนข้างยาวนั้นผิดไปได้
“รุ่นพี่มายะจัง!”
พอหยุดวิ่งแล้วเอ่ยทัก ใบหน้าตกใจก็ชะเง้อมาจากด้านหลังกล่อง
“ทาคาระ? ท�าอะไรของนายแต่เช้า”
“ผมต่างหากที่อยากถาม”
“ดูก็รู้แล้ว ฉันท�างานพิเศษอยู่”
รุ่นพี่มายะจังวางกล่องเปล่าซ้อนกันที่ข้างร้านแล้วปัดมือดังเปาะแปะ ท�าทั้งงาน
ที่โฮมเซ็นเตอร์ งานโบกรถตอนกลางคืน แล้วยังพ่วงด้วยร้านสะดวกซื้อแบบนี้ ท�างาน
หนักเกินไปแล้วมั้ง ทาคาระคิด
“ฉันเลิกท�างานโบกรถแล้วน่ะ”
ทาคาระตกใจเมื่ออีกฝายบอกว่าเลิกท�ามาราวสองสัปดาห์แล้ว “ไม่เห็นรู้เรื่อง
เลย” พอบอกอย่างนั้น อีกฝายก็ตอบกลับมาง่ายๆ ว่า “ก็ไม่ได้บอกซะหน่อย”
รุ่นพี่มายะจังเล่าว่างานพิเศษกะดึกได้ค่าแรงสูงจึงไม่อยากเลิก แต่พอแม่ซึ่งเป็น
โฮสเตสและรุ่นพี่ไม่อยู่บ้านตอนกลางคืน น้องชายและน้องสาวที่นึกว่านอนหลับอย่าง
33
