Page 30 - อ่านฟรี รักเมื่อวันวาน
P. 30
่
รักเมือวันวาน
ทาคาระหัวเราะ รุ่นพี่มายะจังรักครอบครัวมาก เขาย่อมเป็นที่รักของพวกน้องๆ
แน่นอน แม้จะพูดถึงแม่ในทางไม่ค่อยดีนัก แต่เขาก็คงให้ความส�าคัญกับแม่ด้วยเช่นกัน
เพราะหากรังเกียจจริงๆ คงไม่หยิบยกขึ้นมาพูดถึงเองเด็ดขาด เหมือนกับสุวะ...
ปัญหาเรื่องการหย่าร้างของบ้านสุวะนั้นร้ายแรงขึ้นเรื่อยๆ ทาคาระรู้เพราะได้ยิน
พ่อแม่ของตนเองคุยกัน ส่วนสุวะเอาแต่พูดเรื่องไร้สาระและแทบไม่พูดถึงเรื่องท�านองนั้น
ทาคาระจึงไม่ถามว่าเป็นอย่างไรบ้าง เพราะไม่ว่าจะเป็นอย่างไร ลูกย่อมไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจ
อยู่ดี
“ทาคาระ วันนี้มีกวดวิชาสินะ ถ้าจะตรงไปที่นั่นเลย ฉันไปส่งเอาไหม”
“จริงเหรอ? ขอบคุณ”
เมื่อพ้นจากประตูด้านหลังโรงเรียนออกมาเล็กน้อยจะพบกับบ้านเพื่อนของรุ่นพี่
มายะจัง รุ่นพี่มายะจังจอดมอเตอร์ไซค์ที่โดนกฎของโรงเรียนสั่งห้ามเอาไว้ที่นั่น
อีกฝายยื่นหมวกกันน็อกให้ ทาคาระสวมเอาไว้หลวมๆ ตอนที่ซ้อนจักรยาน
รุ่นพี่มายะจังครั้งแรก ทาคาระคาดสายรัดที่คางอย่างเคร่งครัด พอโดนหัวเราะว่า “เป็นคน
ส่งหนังสือพิมพ์รึไง” จึงอดรู้สึกอายไม่ได้
เขานั่งลงซ้อนท้าย เสียงเครื่องยนต์ดังขึ้นเบาๆ ทิวทัศน์รอบข้างเริ่มเลื่อนไหลไป
บ้านหลังเล็กตั้งเรียงรายอยู่ในซอยย่านที่อยู่อาศัย หลังจากแล่นผ่านแนวรั้วกุหลาบที่
ตัดแต่งอย่างดีและแนวต้นฮานะมิซึกิเขียวชอุ่มแล้วก็ออกมาถึงถนนซึ่งเชื่อมสู่สถานี
“แย่ล่ะสิ”
ผู้ที่ขี่จักรยานอยู่ข้างหน้าสวมชุดวอร์มเขียนว่า ‘NISHIKOU BASEBALL CLUB’
พร้อมด้วยโลโก้ อาจารย์นิตตะ ที่ปรึกษาชมรมเบสบอลและอาจารย์แนะแนวนั่นเอง เขา
ชอบเรียกรุ่นพี่มายะจังไปหาสัปดาห์ละครั้งเพื่อต�าหนิว่าห้ามย้อมผมเอย ห้ามโดดเรียน
เอย ห้ามขี่มอเตอร์ไซค์มาโรงเรียนเอย จึงถือเป็นศัตรูตัวฉกาจของรุ่นพี่
“แย่แล้ว ฉันโดนขู่ว่าถ้าคราวหน้าท�าผิดกฎอีกจะโดนพักการเรียน”
รุ่นพี่มายะจังรีบหนีเข้าซอยข้างทาง แต่ดันมีแมวด�านอนอาบแดดอยู่กลางถนน
รุ่นพี่จึงส่งเสียงร้องแปลกพิลึกออกมาว่า “โฟว!” มอเตอร์ไซค์เซถลาไปมา เมื่อหลบแมว
พ้นและกลับมาทรงตัวได้ ทาคาระก็หัวเราะออกมาอย่างสุดกลั้น
“ข�าอะไรของนาย”
28
