Page 33 - อ่านฟรี รักเมื่อวันวาน
P. 33
YUU NAGIRA
“จะท�าทั้งทีก็อยากขี่อะไรที่ใหญ่กว่านี้แฮะ”
“เป็นแค่ทาคาระแท้ๆ พูดจาใจกล้าชะมัด ไว้ท�าได้แล้วให้ฉันนั่งด้วยล่ะ”
ค�าพูดนั้นท�าให้ทาคาระวาดฝันยิ่งขึ้น หากเป็นมอเตอร์ไซค์ขนาดกลางก็จะซ้อน
สองได้ และขับไปได้ไกลยิ่งขึ้นด้วย การเป็นฝายซ้อนท้ายก็สนุกอยู่หรอก แต่เขาอยากลอง
ขับเองดูบ้าง ยิ่งถ้ามีรุ่นพี่มายะจังซ้อนท้ายคงสนุกสุดยอดไปเลย เขาลองจินตนาการภาพ
ที่ราวกับในโฆษณา ทั้งเส้นทางริมทะเลในฤดูร้อน ท้องฟาสีคราม หมู่เมฆ ดวงอาทิตย์
และสัมผัสของแขนบอบบางที่โอบรอบเอว เพียงเท่านั้นหัวใจก็เริ่มส่งเสียงร�่าร้อง
“ดีชะมัด บ้านนายเป็นหมอ คงซื้อมอเตอร์ไซค์ให้ทันทีที่ขอสินะ”
“ไม่มีทาง บ้านผมระวังเรื่องพวกนั้นจะตาย”
“งั้นก็ท�างานพิเศษเรอะ?”
“มีเรียนกวดวิชาอยู่ คงโดนคัดค้านยิ่งกว่าเรื่องใบขับขี่แหงๆ”
“อะไรกัน ท�างานพิเศษก็ไม่ได้ เป็นคุณชายก็ล�าบากแฮะ”
เส้นผมของรุ่นพี่มายะจังสัมผัสโดนใบหน้าของทาคาระ
สัมผัสนั้นคล้ายทั้งเจ็บ ทั้งจักจี้ ทาคาระยื่นหน้าเข้าใกล้เพราะอยากโดนเส้นผม
ตียิ่งขึ้น
เส้นผมสีน�้าตาลหวดเข้าใส่ราวกับแส้ เมื่อเหลือบมองระหว่างเส้นผมก็เห็นแปน
ต่างหูสามอันเรียงรายอยู่ด้านหลังใบหูนั้น หากเคลื่อนใบหน้าเข้าใกล้อีกนิด...ก็จะจูบถึง
คืนนั้น ทาคาระออกปากระหว่างกินอาหารเย็นว่าอยากท�างานพิเศษจนโดนถาม
เหตุผล พ่อแม่ของเขาไม่ใช่คนประเภทค้านหัวชนฝาไปเสียทุกเรื่อง แต่จะเริ่มจากถาม
เหตุผลแล้วค่อยให้ค�าตอบ เขาไม่รู้ว่าบ้านอื่นเป็นอย่างไร แต่ก็คิดว่าพ่อแม่ของตนเอง
ยุติธรรมพอสมควร
ครั้นบอกว่าอยากท�าใบขับขี่ แม่ก็แย้งว่ายังท�าไม่ได้จนกว่าจะอายุสิบแปด ทาคาระ
จึงตอบว่าใบขับขี่มอเตอร์ไซค์ คราวนี้พ่อที่เคยอยู่ชมรมมอเตอร์ไซค์สมัยเรียนมหาวิทยาลัย
เลยเริ่มเล่าความหลังให้ฟัง พ่อเล่าอย่างอารมณ์ดีจนทาคาระเริ่มคาดหวัง แต่สุดท้ายกลับ
โดนบอกว่าให้อดทนจนกว่าจะสอบเข้ามหาวิทยาลัยแพทย์ส�าเร็จ ถึงอย่างไรมอเตอร์ไซค์
ก็ไม่หนีไปไหน แต่การสอบเข้าไม่ใช่เช่นนั้น
31
