Page 37 - อ่านฟรี ดวงหทัยจอมบัลลังก์
P. 37
ลวี่กวง
เหมือนกับงานที่ต้องผลัดเวรยามทั่วๆ ไป เพราะอย่างไรบางคราวสุกรสูงศักดิ์เหล่านั้น
ก็จะสั่งชาดื่มสั่งขนมกินตอนดึกดื่นเที่ยงคืน ไปจนถึงปรุงของว่างยามดึกรสชาติอ่อนๆ
บ้างเล็กน้อย ดังนั้นตอนกลางคืนต้องจุดเตาไฟในห้องเครื่องเผื่อเอาไว้สักสองเตา
พร้อมทั้งให้พ่อครัวหลวงและบ่าวท�างานจิปาถะสักสองสามคนคอยเตรียมพร้อมเพื่อ
รองรับความต้องการ
แต่ซินเซ่าหมิ่นไม่เข้าใจว่า นางมาท�าอันใดที่นี่กันแน่?!
นางท�าอาหารไม่เป็นเสียหน่อย ซ�้ายามนี้ก็ยังไม่ต้องล้างผัก งานจิปาถะอื่นๆ
ก็มีบ่าวท�างานทั่วไปคอยจัดการอยู่แล้ว ขันทีกลุ่มอื่นๆ ก�าลังจับกลุ่มพูดคุยสัพเพเหระ
ซุบซิบนินทาเรื่องชาวบ้านไปทั่ว แต่บางคนก็ซุกตัวงีบหลับอยู่ที่มุมห้อง แล้วนางเล่า?
นางทั้งหิวทั้งเหนื่อย ทั่วทั้งตัวเหนียวเหนอะจนอยากจะบ้าตาย สุดท้ายนาง
ยังต้องมาหมกตัวอยู่ที่นี่ต่อไปอีก!
ล้วนแต่ต้องโทษสหายไร้น�้าใจไร้เมตตาพวกนั้น! พวกเขาคิดจะหาตัวตาย
ตัวแทนตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ถึงได้ตั้งใจยั่วให้นางโมโห ส่วนนางก็หิวจนเสียสติไปแล้ว
จริงๆ ถึงได้ระเบิดโทสะออกมาง่ายๆ เช่นนั้น
แต่จะไม่ให้นางโมโหได้อย่างไร นางได้กินแค่หมั่นโถวจืดๆ ไม่มีรสชาติรองท้อง
ทว่าพวกเขากลับสุมหัวกันกินของดีๆ... ดีร้ายอย่างไรทุกคนก็เป็นสหายกันนะ แบ่ง
น�้าแกงให้นางถ้วยหนึ่งจะเป็นไรไป ชั่วร้ายเกินไปแล้วจริงๆ!
“เจ้าก�าลังท�าอันใดอยู่”
สุ้มเสียงนุ่มลึกจากด้านหลังท�าเอาหัวใจของนางสะท้านเฮือก หันหน้ากลับไป
ขวับ... เป็นเขาจริงๆ ด้วย! “เฉิงกงกง...”
เขาหลุบตาลงจ้องมองนาง เห็นในปากนางก�าลังเคี้ยวผักสดๆ อยู่ ใบหน้า
อึ้งงันคล้ายกับได้รับความตกใจ
“ข้าขอร้องท่าน ข้าอ้อนวอนท่าน ท่านอย่าบอกผู้อื่นเลยนะ!” นางยัดผัก
เข้าปากอย่างไม่รอช้า มือทั้งสองข้างเช็ดลงบนอาภรณ์ ก่อนจะรีบร้อนคว้าชายเสื้อคลุม
ของเขาเอาไว้ “พี่ใหญ่ ข้ามีของดีอยู่นิดหน่อย ท่านอยากได้หรือไม่ ข้าจะแบ่งให้ท่าน
นิดหนึ่ง นี่เป็นอาหารโอชาที่หากินข้างนอกไม่ได้เชียวนะ!”
นางแค่หิวจนสูญสิ้นสติคิดไตร่ตรองไปชั่วขณะ กระทั่งยามนางได้สติกลับมา
นางก็คว้าผักที่ดูเหมือนกินได้ทั้งสดๆ เอามาหลายก�า ทั้งยังหยิบมันเทศมาด้วยสองลูก
35
