Page 36 - อ่านฟรี ดวงหทัยจอมบัลลังก์
P. 36
ดวงหทัยจอมบัลลังก์
“ไหลฝู พวกเจ้ามากินของดีกันอยู่ที่นี่เองหรือ!”
แม้นเหอปี้จะสั่งให้นางท�าตัวเรียบร้อย แต่เมื่อเห็นภาพตรงหน้าจะให้นาง
ท�าตัวเรียบร้อยได้อย่างไร?!
บนโต๊ะมีขาหมูตุ๋นน�้าแดงและเนื้อตุ๋นหนึ่งจาน น�้าแกงหน่อไม้และกับข้าวอีก
สองสามอย่าง ทว่ากลับเหลืออยู่ไม่มากแล้ว... เกิดเป็นคนต้องท�าตัวต�่าช้าถึงเพียงนี้
เชียวหรือ
“ทีแรกพวกเราก็รอเจ้านะ แต่ใครจะรู้ว่าเจ้าจะไปนานขนาดนั้น ทุกคนหิวกัน
แล้ว ก็เลย...” ไหลฝูกล่าวอย่างไม่รู้สึกผิดเลยแม้แต่น้อย ซ�้ายังหยิบถ้วยมาตักน�้าแกง
ถ้วยสุดท้ายไปจนหมด
“เจ้ามันพูดจามั่วซั่ว พวกเจ้า...” ยามนี้ยังต้องเถียงอันใดอีก แย่งมาก็เป็นพอ!
นางลงมือให้รู้แล้วรู้รอด ตัดสินใจแน่วแน่ว่าต้องแย่งเนื้อมาให้ได้สักชิ้น แต่ไหนเลย
จะคาดคิดว่ามือยังมิทันแตะโดนจาน...
“เอะอะโวยวายอันใดกัน!” เสียงแหบแหลมดังปะทุขึ้น ซินเซ่าหมิ่นตัวแข็ง
เป็นหินในฉับพลัน ผู้คนที่อยู่ล้อมรอบโต๊ะตัวเตี้ยพุ่งปลายหอกเข้าใส่นางทันที
“หลัวกงกง เป็นเขาขอรับ!”
ซินเซ่าหมิ่นเห็นดังนั้นหยาดน�้าตาสองสายก็จวนจะไหลรินลงมาอยู่รอมร่อ
ช่างไร้คุณธรรมน�้ามิตรยิ่งนัก! กินอาหารนางไปจนหมดก็ช่างเถิด ตอนนี้ยังโยนปัญหา
มาให้นางอีก จ�าได้ว่าเมื่อวานก็มีคนก่อเรื่องเช่นกัน หลัวกงกงจึงให้คนผู้นั้นท�างาน
เพิ่มอีกสองชั่วยาม แล้วนางเล่า?
12
“กลุ่มตงจื้อคืนนี้ให้เจ้าเข้าเวรก็แล้วกัน!”
เข้าเวร? เรือนร่างผอมบางของซินเซ่าหมิ่นซวนเซคล้ายจะเป็นลม
สิ่งใดเรียกว่าเข้าเวร? พูดง่ายๆ ก็คือยามในวังไม่มีงานใหญ่อันใด ห้องเครื่อง
ไม่ต้องจุดไฟตลอดทั้งวันทั้งคืน ขันทีในแต่ละกลุ่มต้องผลัดกันเฝ้าเวรยามดึกที่นี่ ก็
12 หนึ่งชั่วยำม เทียบได้กับเวลำสองชั่วโมง
34
