Page 33 - อ่านฟรี ดวงหทัยจอมบัลลังก์
P. 33
ลวี่กวง
“เจ้าบ่นอันใด ไปกินทางนู้นไป อย่าขวางคนอื่นท�างาน” ไหลฝูเร่งนาง
ซินเซ่าหมิ่นถอนหายใจเฮือกใหญ่ จริงๆ แล้วมิใช่เพราะนางไม่ขยับตัว แต่
เป็นเพราะนั่งยองๆ นานเกินไปขาจึงชาหนึบไปหมดแล้ว ในขณะที่นางลุกขึ้นอย่าง
สุดแรง จู่ๆ นางก็นึกขึ้นมาได้ว่าสามารถใช้เวลากินอาหารเดินไปที่อื่นได้หรือไม่
“ไหลฝู ข้าไปกินด้านหน้านั้นได้หรือไม่” บางทีพี่เหอผู้นั้นคงรู้เวลาการท�างาน
ของโซ่วยางดี ถึงได้นัดเวลาอย่างแม่นย�าเช่นนี้
“ได้ก็ได้อยู่ แต่เจ้าอย่าไปไกลนักเล่า อย่าให้ข้าต้องตามหาเจ้าอีก พอถึง
ตอนนั้นหากท�าให้หลัวกงกงโมโหจนย้ายเจ้าไปอยู่โรงซักผ้าจริงๆ แม้แต่พี่เหอจาก
ต�าหนักอวี้หนิงผู้นั้นก็ช่วยเจ้าไม่ได้นะ”
“ทราบแล้ว ข้าไปประเดี๋ยวเดียวก็กลับ”
“เค่อเดียวนะ!”
“รู้แล้ว!”
ซินเซ่าหมิ่นวิ่งไปทางสวนดอกไม้เล็กๆ ในความทรงจ�า นางต้องรู้เรื่องให้
มากขึ้นอีกหน่อย ถึงแม้แต่ไรมานางมิใช่พวกชอบสอดรู้สอดเห็นอะไร แต่ปัญหาคือ
ตอนนี้นางแบกรับฐานะนี้อยู่ อย่างไรก็ต้องรู้เขารู้เราไว้ก่อนถึงจะรบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง
“โซ่วยาง”
นางเดินมาถึงด้านข้างของสวนดอกไม้ ขณะที่ก�าลังครุ่นคิดว่าจะไปหาเหอปี้
ได้ที่ใด เงาร่างของเหอปี้ก็แฉลบออกมาจากหลังต้นไม้ซึ่งอยู่ด้านหน้าเยื้องไปทางขวา
นางเดินเข้าไปอย่างแทบจะไม่ต้องหยุดคิด
“ข้าไม่มีความทรงจ�าแล้ว” ไม่รอให้เหอปี้เปิดปาก ซินเซ่าหมิ่นกัดหมั่นโถว
เข้าไปหนึ่งค�า พร้อมกับถือโอกาสบอกค�าโกหกที่นางแต่งเอาไว้เรียบร้อยแล้วให้เหอปี้
ฟัง เหอปี้จะได้มิต้องพูดอยู่ครึ่งวันแต่ว่านางก็ยังฟังไม่เข้าใจ แบบนั้นมันเหนื่อยเกินไป
เหอปี้อึ้งงันไปชั่วขณะ มองดูนางอยู่พักใหญ่ นัยน์ตาฉายประกายวาววับ
ภายใต้แสงโคมไฟซึ่งมืดสลัวเล็กน้อย “เป็นตั้งแต่เมื่อวานใช่หรือไม่” ยามนางเอ่ยถาม
เสียงของนางติดจะขึ้นจมูกเล็กน้อย
“อืม”
“แล้วเจ้ายังจ�าเรื่องที่ทดสอบพิษต่อหน้าพระพักตร์ฝ่าบาทได้หรือไม่”
หัวคิ้วของซินเซ่าหมิ่นขมวดมุ่น ส่ายศีรษะพรืด นางกัดหมั่นโถวที่ไร้รสชาติ
31
