Page 31 - อ่านฟรี ดวงหทัยจอมบัลลังก์
P. 31
ลวี่กวง
ด้านหลัง “คุยจบแล้วก็รีบกลับมาท�างานเสีย!” เมื่อนางได้ยินก็ทอดถอนใจออกมาอย่าง
อดไม่ไหว เหตุใดพี่เหอผู้นี้ถึงไม่อยู่ให้นานอีกหน่อยหนอ นางจะได้หยุดพักอีกสัก
ประเดี๋ยว
นางกลับมายังนอกห้องครัว เดินกลับไปที่ต�าแหน่งเดิม ขันทีซึ่งอยู่ข้างๆ อด
ไม่ไหวสอดปากขึ้นมาว่า “นี่ พี่สาวจากต�าหนักอวี้หนิงผู้นั้นมีความสัมพันธ์อย่างไรกับ
เจ้าหรือ”
ซินเซ่าหมิ่นท�าได้เพียงตอบกลับด้วยรอยยิ้มแหยๆ พูดกันตามจริง นางก็
อยากรู้ยิ่งนักว่าเหอปี้มีความสัมพันธ์เช่นไรกับตน
“ต�าหนักอวี้หนิงอย่างนั้นหรือ ถ้าเจ้าอยากจะเข้าไปอยู่ต�าหนักอวี้หนิง ถึงแม้
จะเทียบกับต�าหนักอวี้เฉินมิได้ แต่ก็สุขสบายกว่าที่นี่แน่นอน”
ในที่สุดบัดนี้นางก็เข้าใจกระจ่างแล้วว่าเหตุใดเมื่อครู่นี้ขันทีผู้นั้นถึงจ้องนาง
เขม็งด้วยสีหน้าระคนแววแค้นอกแค้นใจ ที่แท้เป็นเพราะเข้าใจผิดว่าเหอปี้มีต�าแหน่ง
งานสบายๆ ให้นางโยกย้ายเข้าไปได้ ทว่าเหอปี้เป็นแค่นางก�านัลผู้หนึ่ง จะสามารถ
ท�าได้ขนาดนั้นเชียวหรือ
“ถ้าหากเจ้าย้ายไป นับจากนี้พวกเจ้าสองคนก็...”
นางเห็นขันทีที่ค่อนข้างมีอายุผู้นั้นท�าอากัปกิริยาน่าเกลียด นี่ท�าให้รอยยิ้ม
จอมปลอมที่นางประดับไว้บนใบหน้ามาตลอดทั้งคืนพังครืนลงในที่สุด ทั้งที่เป็นขันที
แล้วแท้ๆ แต่ยังลามกต�่าทรามได้ถึงเพียงนี้! ดีมาก ความคับแค้นที่ว่าจริงๆ แล้วคือ
โกรธแค้นที่โซ่วยางมีสหายรู้ใจต่างหาก... เฮ้อ นางได้แต่บอกว่าขันทีที่นี่สอดรู้สอดเห็น
ทั้งยังช่างนินทายิ่งกว่าสตรีเสียอีก!
ยามแขวนโคม... ยามแขวนโคมนางท�างานหัวหมุนราวกับลูกข่าง!
ในเวลาเช่นนี้นางจะไปหาเหอปี้ที่สวนดอกไม้อะไรนั่นได้อย่างไร? เหอปี้บอก
เวลาผิดกระมัง...
นางถามไหลฝูมาแล้ว เวลานี้ที่ต�าหนักในมีสุกรหลายตัวอยากจะกินข้าว นาง
ปลีกกายออกไปได้ที่ไหนกัน!
29
