Page 29 - อ่านฟรี ดวงหทัยจอมบัลลังก์
P. 29
ลวี่กวง
“โกลาหลก็ส่วนโกลาหล พระสนมต�าหนักในแต่ละคนต่างก็ชะเง้อคอรอให้
ฝ่าบาทเสด็จมาหากันทั้งนั้นมิใช่หรือ ไหนเลยจะสนว่าฝ่าบาททรงเป็นทรราชหรือไม่”
“ข้ากลับก�าลังคิดว่ายามฝ่าบาททรงร่วมอภิรมย์กับพระสนมทรงสวมใส่
หน้ากากนั่นด้วยหรือไม่ ถ้าหากทรงถอดออก... ไม่รู้ว่าพระสนมพวกนั้นจะตกใจกลัว
จนปัสสาวะราดหรือไม่”
“เฮ้อ หรือว่าเต๋อเฟยกับเสียนเฟยมิได้สิ้นพระชนม์กะทันหัน แต่เป็นเพราะ
เห็นพระพักตร์ของฝ่าบาทเข้าจึงถูกฝ่าบาท...” ขันทีที่เอ่ยวาจานี้ยังไม่ลืมท�าท่าปาดคอ
หนึ่งที
ซินเซ่าหมิ่นถอนหายใจเฮือกอย่างไร้สุ้มเสียง นางจวนจะหิวตายอยู่แล้วแต่
กลับยังต้องมาฟังขันทีกลุ่มนี้เล่านิทานตีไข่ใส่สีอีก... นางช่างน่าสงสารเหลือเกิน
น่าสงสารจริงๆ เพิ่งจะมาถึงโลกนี้ก็ถูกลากให้ไปล้างผัก ทั้งหิวทั้งเหนื่อย บนโลกนี้มี
เรื่องไหนน่าปวดใจเท่านี้หรือไม่ ถึงแม้ไม่ให้นางกินข้าว อย่างไรก็ให้นางนอนสักงีบ
เถิด บางทีพอตื่นขึ้นมานางอาจจะยังประจ�าอยู่ที่ท�างาน ทุกสิ่งทุกอย่างที่นี่เป็นเพียง
แค่ความฝันเท่านั้น
เฮอะๆๆ... อดนับถือตนเองมิได้จริงๆ ที่ยังสามารถโกหกตัวเองได้ มือ
ของนางเจ็บแสบอย่างสมจริงสมจังเช่นนี้ จะเป็นความฝันไปได้อย่างไร
“ที่นี่มีคนชื่อโซ่วยางหรือไม่!” จู่ๆ ด้านหน้าก็มีคนตะโกนขึ้นมา เสียงพูดคุย
ทางด้านนี้จึงหยุดลงทันใด พลันนั้นก็มีคนผลักนางจากด้านหลัง
“เขาเรียกเจ้าแน่ะ!”
“เอ๋ อ้อๆๆ ใช่ๆๆ ข้าชื่อโซ่วยาง” นางลุกขึ้นอย่างไม่พูดพร�่าท�าเพลง ศีรษะ
จึงพลันวิงเวียนอยู่ครู่หนึ่ง นางไม่คิดว่าตนเองเวียนศีรษะเพราะโลหิตจาง หากบอกว่า
นางหิวจนเวียนหัวนางยังจะเชื่อมากกว่า กระทั่งอาการวิงเวียนบรรเทาลง นางก็เช็ด
มือทั้งสองข้างลงบนตัวอย่างลวกๆ ก่อนจะเดินไปหาขันทีผู้นั้นด้วยฝีเท้าว่องไว
“พี่เหอจากต�าหนักอวี้หนิงมาหาเจ้า” ในขณะที่ขันทีผู้นั้นพูดอยู่ ไม่รู้เพราะ
เหตุใดสายตาที่มองนางจึงดูคับแค้นอยู่บ้าง
“เอ๋” พี่เหอจากต�าหนักอะไรนะ ใครกันหนอ...
“นางอยู่ข้างหน้านั่น”
“อ้อ” นางขานรับ ก่อนจะมองไปตามทิศทางที่เขาชี้บอก ครั้นแล้วก็เห็นว่ามี
27
