Page 30 - อ่านฟรี ดวงหทัยจอมบัลลังก์
P. 30
ดวงหทัยจอมบัลลังก์
สตรีที่แต่งกายเหมือนนางก�านัลผู้หนึ่งยืนอยู่ด้านหลังบ่อน�้า โครงหน้าของนางงาม
หมดจด แต่สีหน้าแววตากลับเฉยชาเป็นอย่างยิ่ง สายตาที่มองมาทางนางไม่เหมือน
กับมองคนคุ้นเคยเลยสักนิด ซ�้ายังเจือด้วยกลิ่นอายเย่อหยิ่งสูงส่งอยู่หลายส่วน คน
เช่นนี้ไม่น่าสนิทสนมกับโซ่วยางถึงจะถูกสิ
“ขอถามเจ้า...”
เหอปี้เดินเข้ามาใกล้นาง เอ่ยเสียงต�่าเบาว่า “ไฉนเจ้ายังอยู่ในวังอีกเล่า”
“เอ๋” ค�าถามนี้เอ่ยขึ้นอย่างกะทันหัน ท�าเอานางชะงักค้างไปในบัดดล
“ท่านอ๋องมิได้ทรงส่งคนพาเจ้าออกจากวังไปแล้วหรือ”
ซินเซ่าหมิ่นกะพริบตาปริบๆ ไม่รู้ว่าควรจะแสดงสีหน้าเช่นไรกับนางดี
โดยพื้นฐานแล้ว เมื่อเห็นนางครั้งแรกซินเซ่าหมิ่นคิดว่านางไม่น่าจะสนิทสนม
กับโซ่วยาง ทว่าบทสนทนานี้ฟังดูเหมือนนางสนิทคุ้นเคยกับโซ่วยางมากยิ่ง ในเมื่อ
สนิทกันมาก เหตุใดต้องตีสีหน้าหยิ่งยโสรอตน แล้วตอนนี้กลับท�าสีหน้าเปี่ยมด้วย
ความกังวลใจด้วยเล่า
“โซ่วยาง?”
“เอ่อ ข้า...ไม่ค่อยเข้าใจว่าเจ้าก�าลังพูดอะไร” ความอาทรของนางมีให้แก่
โซ่วยาง แต่ตนเองยากจะอธิบายกับนางว่าตนเองมิใช่โซ่วยาง ดังนั้นจึงท�าได้แค่แสร้ง
แกล้งโง่เท่านั้น
9
“เจ้า...” เหอปี้หรี่ดวงตารูปผลซิ่ง ลงเล็กน้อย รู้สึกว่านางมีบางแห่งผิดแผก
ไปจากปกติ แต่เมื่อพลันเห็นว่ามีคนยกอาหารออกมาจากห้องเครื่อง นางจึงเอ่ยเสียง
ต�่าเบาว่า “ยามแขวนโคมพวกเราเจอกันที่เก่า”
“ที่เก่าอยู่ที่ใด” นางละล�่าละลักถาม นางมิอาจมิถาม เพราะนางไม่รู้ว่าที่เก่า
คือที่ใดจริงๆ และไม่อยากจะให้เหอปี้รอเก้อด้วย
เหอปี้ย่นคิ้วเล็กน้อย เอ่ยตอบเสียงแผ่วต�่า “ข้างๆ สวนดอกไม้ข้างหน้า” สิ้นค�า
นางก็หันกายเดินจากไปทันที
ซินเซ่าหมิ่นเอียงศีรษะครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ ทันใดนั้นก็มีคนตะโกนเรียกจาก
9 ซิ่ง หรือแอพริคอต เป็นพืชตระกูลเดียวกับต้นเหมย (ต้นบ๊วย) ดอกสีขำว อำจมีสีชมพูหรือสีแดงแซม เกสร
สีเหลือง
28
