Page 34 - อ่านฟรี ดวงหทัยจอมบัลลังก์
P. 34
ดวงหทัยจอมบัลลังก์
พลางแอบคิดว่า... เป็นขันทีห้องเครื่องก็ต้องทดสอบพิษให้ฝ่าบาทด้วยหรือ ชีวิตของ
ขันทีไร้ค่าเกินไปแล้วกระมัง
“ขันทีที่ทดสอบพิษให้ฝ่าบาทมักจะเลือกเอาโดยการจับสลาก ประจวบกับ
เจ้าถูกเลือกเข้าพอดี ท่านอ๋องทรงอนุญาตให้เจ้าออกจากวังหลังจากเสร็จงานได้ แล้ว
เหตุใดเจ้ายังอยู่ในวังนี้อีกเล่า” เสียงเอ่ยวาจาคล้ายกับอมอยู่ในล�าคอ หากจะบอกว่า
ก�าลังไต่ถามนาง มิสู้บอกว่าเหมือนกับก�าลังเอ่ยถามตัวเองมากกว่า “ตอนผู้ดูแลหวง
มาสอบถามข้า ข้ายังคิดในใจว่าเจ้าคงออกจากวังไปแล้วแน่ๆ”
ซินเซ่าหมิ่นอยากงีบก็อยากงีบแต่หูยังคงตั้งผึ่ง ฟังวาจาของนางทุกค�าอย่าง
ไม่ให้ตกหล่น “เช่นนั้นตอนนี้ข้าอยู่ในวังหลวงมิได้แล้วหรือ” นางสนใจตรงจุดนี้ยิ่ง ใคร
ใช้ให้วันคืนในวังหลวงแห่งนี้ล�าบากล�าบนเสียจนมิอาจทานทนได้เล่า
แม้นนอกวังจะเป็นชีวิตเช่นไรมิอาจรู้ได้ แต่อย่างน้อยนางก็ไม่ต้องกังวลว่าจะ
ท�างานหนักจนตาย
เหอปี้เงยหน้าขึ้นขวับ พิศมองนางอยู่ครู่ใหญ่แล้วจึงเอ่ย “ข้าจะหาทางส่งเจ้า
ออกไปนอกวัง”
ซินเซ่าหมิ่นปิดเปลือกตาที่หนักอึ้งลงเล็กน้อย “ขอบคุณเจ้า”
“โซ่วยาง เจ้าจ�าอะไรไม่ได้จริงๆ หรือ แม้แต่ข้าก็จ�าไม่ได้?”
เหอปี้กุมมือนางไว้เบาๆ หยาดน�้าคลอเอ่ออยู่ในดวงตา หัวใจของซินเซ่าหมิ่น
สั่นสะท้านเฮือก เริ่มสงสัยว่าเหอปี้คงเป็นสหายรักของโซ่วยางจริงๆ ขณะที่ไม่รู้ว่าควร
จะท�าอย่างไรดีนั้น...
“พวกเราสองคนเข้าวังมาด้วยกัน สนิทกันราวกับพี่สาวน้องสาวมาตลอด เจ้า
ลืมไปหมดแล้วหรือ”
สนิทกันราวกับพี่สาวน้องสาว? ความนัยในถ้อยค�านี้คือ... “เจ้ารู้ว่าข้าเป็น
สตรี?”
“ข้าย่อมรู้อยู่แล้ว พวกเรารับใช้ท่านอ๋องมาด้วยกัน น่ากลัวว่าที่เจ้าทดสอบ
พิษเมื่อวานคงจะเกิดเหตุมิคาดฝันขึ้นจริงๆ เปลือกตาข้ากระตุกไม่ยอมหยุด แต่ในใจ
ก็คิดว่าท่านอ๋องทรงมีเมตตาปรานีถึงเพียงนั้น คงจะให้ยาแก้พิษเจ้าเอาไว้ก่อนเป็นแน่
แล้วจากนั้นค่อยให้คนพาเจ้าออกไปจากวัง แต่ผู้ใดจะรู้ว่ากลับเกิดข้อผิดพลาดขึ้น
ส่วนเจ้า... อาจเป็นเพราะพิษกับยาแก้พิษตีกัน ถึงได้ท�าให้เจ้าลืมเรื่องต่างๆ ไปจนหมด
32
