Page 42 - อ่านฟรี ดวงหทัยจอมบัลลังก์
P. 42
ดวงหทัยจอมบัลลังก์
ของนางประคองมันเทศขึ้นสูง คล้ายกับยังไม่ลืมว่าต้องน�ามันเทศมาติดสินบนเขา
ท�าให้เขาเกิดความคิดอีกอย่างขึ้นมาอย่างห้ามมิได้ จึงหยิบขนมชิ้นหนึ่งจากในกล่อง
อาหารออกมา จากนั้นค่อยยื่นไปตรงหน้าดวงหน้าเล็กๆ ของนางอย่างเชื่องช้า ต่อมา
ก็ค่อยๆ เคลื่อนขึ้นไปด้านบน
“หอมนัก... นี่คือกลิ่นเหอเถา เคลือบน�้าผึ้ง” จมูกของนางดมฟุดฟิด ดวงตา
13
จับจ้องอยู่ที่ขนมกลางอากาศชิ้นนั้นในชั่วพริบตา
ฉับพลันนั้นเสียงหัวเราะก็ดังขึ้นอีกครา นางตะลึงอึ้งงันไปชั่วครู่ เพิ่งรู้สึกตัว
ว่าตนเองหิวจนจวนจะสิ้นสติไปแล้ว ภาพลักษณ์ของนางย่อยยับป่นปี้ไม่มีเหลือ แต่
ไม่ว่าอย่างไรนางก็ยังรู้จักยางอาย มิอาจจะยอมให้ตนเองปล่อยตัวปล่อยใจได้อีกแล้ว
นางกระแอมไอเบาๆ แอบกลืนน�้าลายอยู่หลายอึก ยัดมันเทศชิ้นนั้นใส่มือเขาอย่าง
สุดแสนจะยากเย็น “เฉิงกงกง...”
“เรียกพี่ใหญ่สิ” เขาชอบที่ขันทีน้อยผู้นี้เรียกเขาว่าพี่ใหญ่ ชอบวิธีเรียกที่ไร้
เล่ห์เหลี่ยมและใสซื่อเปิดเผยเช่นนี้
“พี่ใหญ่!” ว่ากันตามจริงนางก็คิดว่าเรียกแบบนี้สบายใจกว่าเยอะ “มันเทศ
ลูกนี้ต้องกินตอนร้อนๆ นะ ถึงแม้ว่าวางทิ้งไว้แล้วน�าไปแช่เย็นสักประเดี๋ยวจะมีรสชาติ
เอร็ดอร่อยไปอีกแบบ แต่ข้าชอบกินตอนร้อนๆ มากกว่า”
เขาเลิกคิ้วเข้มขึ้นเบาๆ ก่อนจะวางมันเทศลงในกล่องอาหาร แล้วเอ่ยด้วย
ท่าทีไม่อินังขังขอบ “พอใส่มันเทศลูกนี้เข้าไปก็ไม่มีที่ให้วางขนมชิ้นนี้แล้ว ข้าให้เจ้า
ก็แล้วกิน”
“ได้หรือ?!” ดวงตาของนางเปล่งประกายเจิดจ้า
“รับไปสิ” เขาโยนขนมออกไปโดยพลัน
ซินเซ่าหมิ่นเป็นใครกัน นางเรียนจบจากโรงเรียนต�ารวจเชียวนะ ถึงแม้จะ
ท�างานด้านพิสูจน์หลักฐาน แต่คาราเต้และยูโดขั้นพื้นฐานนางล้วนเป็นทั้งสิ้น หากนาง
รับไว้มิได้คงเป็นการเสียศักดิ์ศรีไปจนถึงวงศ์ตระกูลจริงๆ
เห็นเพียงพอนางรับใส่มือได้ก็กัดกินหนึ่งค�าอย่างอดไม่อยู่ทันที รสสัมผัส
กรอบนุ่มมาพร้อมกับรสชาติหวานล�้า อีกทั้ง... “โอ้โห เหอเถาชิ้นใหญ่เลยนี่นา!”
13 เหอเถำ หมำยถึง วอลนัท
40
