Page 43 - อ่านฟรี ดวงหทัยจอมบัลลังก์
P. 43
ลวี่กวง
“ของเสวยของฝ่าบาท จะเอาอันน่าเกลียดๆ มาได้อย่างไร”
“จะว่าไปก็ถูก ของเสวยของฝ่าบาทย่อมต้อง...” ในชั่วขณะที่นางก�าลังกัด
ลงไปค�าที่สองนั้น นางก็อ้าปากค้างอย่างช้าๆ เอ่ยถามด้วยสีหน้าขึงขัง “พี่ใหญ่ ข้ากิน
ของเสวยของฝ่าบาทเช่นนี้...”
“โทษประหาร”
ซินเซ่าหมิ่นสูดลมหายใจเฮือกใหญ่ ร่างกายอ่อนยวบราวกับปุยนุ่น โงนเงน
จะล้มมิล้มแหล่ ไม่นะ ลอบแทงข้างหลังนางเช่นนี้...เสียแรงที่นางคิดว่าเขาเป็นคนที่
ไม่เลวผู้หนึ่ง เขารับมันเทศไปแล้วยังให้ขนมตอบแทนกลับมา แต่ไหนเลยจะคาดคิด
ว่าคนเป็นขันทีอย่างพวกเขากลับมีแต่พวกวิปริตไร้หัวจิตหัวใจทั้งนั้น จงใจกลั่นแกล้ง
ผู้อื่นเพื่อความส�าราญใจโดยเฉพาะ!
เมื่อเห็นนางท่าทางอย่างกับถูกฟ้าผ่า เขาก็หัวเราะเบาๆ อย่างมิอาจกลั้น
“เจ้าไม่พูด ข้าไม่พูด ใครจะไปรู้เล่า”
ซินเซ่าหมิ่นได้ยินก็กลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้งในทันใด เอ่ยด้วยสีหน้าซึ่งเต็ม
ไปด้วยความรู้สึกผิดและแววขอโทษขอโพย “พี่ใหญ่ ท่านเป็นคนดีจริงๆ” นางสิแย่มาก
เมื่อครู่ยังด่าทอเขาในใจอยู่ชุดใหญ่ แต่ใครใช้ให้เขาไม่รีบพูดตั้งแต่เนิ่นๆ เล่า
“รีบกินเสีย”
ซินเซ่าหมิ่นรีบอ้าปากอมหลักฐานการกระท�าผิดเข้าไปทันที เคี้ยวอยู่สอง
สามที ก่อนจะเผยสีหน้าท่าทางอิ่มเอมเปรมปรีดิ์ออกมา ท�าให้เขาอดอมยิ้มพลางส่าย
ศีรษะมิได้
“อันนี้ก็ให้เจ้าด้วยเช่นกัน” เอ่ยจบ เขาก็หยิบซาลาเปาสองลูกออกมาจากใน
กล่องอาหารชั้นสอง
“ได้จริงๆ หรือ” นางเอ่ยถามอย่างตื่นเต้น หยดน�้าตาคลอหน่วยอยู่ในดวงตา
“พี่ใหญ่ จะท�าให้ท่านถูกต่อว่าหรือไม่ ถ้าถูกลงโทษเข้าจะท�าอย่างไรเล่า” โอ้ พี่ใหญ่
ช่างเป็นคนที่ประเสริฐที่สุดในใต้หล้าจริงๆ ซ�้ายังเป็นคนที่ดีกับนางมากที่สุดตั้งแต่นาง
มาถึงโลกแห่งนี้ ต่อให้โลกมืดมิดแค่ไหนก็ยังหาแสงสว่างเพียงน้อยนิดเจอจริงๆ ด้วย
“แต่เจ้าต้องบอกข้าว่าด้านในห่อไส้อะไร” เขาถือซาลาเปาไว้ในมือ
ซินเซ่าหมิ่นหรี่ตาลงน้อยๆ สูดลมหายใจเฮือกใหญ่ช้าๆ ทันใดนั้นก็คลี่ยิ้ม
พลางเอ่ย “ข้างในมีเห็ด กุ้งฝอย เนื้อ หน่อไม้ เกาลัด และไข่แดง”
41
