Page 32 - อ่านฟรี สักวันน่ะหรือจะถึงยามอาทิตย์อัสดง 7
P. 32
สักวันน่ะหรือจะถึงยามอาทิตย์อัสดงปีศาจ!
“ว่าจะไม่ยอมให้ใครต้องมาตายแบบนี้อีก”
กีเซลาหันหน้ามาทางเขาทันทีโดยไม่ต้องการเวลาส�าหรับดื่มด�่ากับเรื่องราว
ในความทรงจ�า รอยยิ้มนางอ่อนโยนช่วยเยียวยาผู้ได้รับบาดเจ็บ
“ไปพาฝ่าบาทกลับมากันเถอะเจ้าค่ะ ลอร์ดฟอน บีเลอเฟลท์ ในระหว่าง
ที่ท่านผู้นั้นยังไม่ท�าเรื่องบุ่มบ่ามในผืนแผ่นดินมนุษย์ที่ไม่เคยรู้จักมาก่อน”
“อือ”
เรือสั่นคลอนอย่างหนัก คลื่นกระทบกราบเรือแรง มองเห็นผืนทวีปอยู่ไกลๆ
ทางทิศใต้
เขาเคยแอบขึ้นฝั่งลับๆ ด้วยเรือกู้ชีพจากน่านน�้าประมาณนี้เช่นกัน ผู้ลี้ภัย
สี่คนพายเรือกันอย่างเอาเป็นเอาตายผ่านทะเลยามฟ้าสางที่เริ่มสว่างเพื่อมุ่งหน้า
เข้าหาเปลวไฟอันสั่นไหวบนเกาะ ยูริช่วยสอนการส่งเสียงเรียกแรงฮึดในแบบ
ต่างโลกให้เขาที่จวนจะม่อยหลับไป
อยู่ดีๆ เขาก็นึกถึงถ้อยค�าจังหวะที่ฟังไพเราะนั้นขึ้นมา โวลฟรัมจึงเอ่ยถาม
ผู้ที่มาด้วยซึ่งยืนเรียงกันอยู่บนดาดฟ้าเรือ
“รู้จักเสียงตะโกนเวลาพายเรือเล็กหรือเปล่า? กีเซลา ท�าแบบนี้”
เขาท�าท่าดึงตัวกลับมาด้วย
“เขาตะโกนกันว่าซู้ด-ซู้ด-ฮู่ซู้ด-ซู้ด-ฮู่ ไงล่ะ”
“แหม ใต้เท้า....นั่นมันวิธีหายใจเวลาจะคลอดลูกเจ้าค่ะ”
“ว่าไงนะ!?”
การเคลื่อนไหวของ จ. เอาแต่ใจหยุดไปด้วยเสียงฮู่ในที่สุด
30
