Page 30 - อ่านฟรี สักวันน่ะหรือจะถึงยามอาทิตย์อัสดง 7
P. 30
สักวันน่ะหรือจะถึงยามอาทิตย์อัสดงปีศาจ!
มองเห็นได้ตามปกติ แถมร่างกายก็ดูจะสุขพลามัยสมบูรณ์ดี เพียงแต่ฝ่าบาท
ดูเข้ากับศิลาเวทมากเสียเหลือเกิน จนรู้สึกเหมือนเป็นเจ้าของที่แท้จริง”
“ข้าคาใจมาตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้วล่ะ....”
ลอร์ดฟอน บีเลอเฟลท์ลังเลครู่หนึ่งเพราะไม่แน่ใจว่าถามนางตรงนี้เลย
จะดีแน่หรือ แต่สุดท้ายเขาก็พ่ายแพ้ต่อความอยากรู้อยากเห็น และเอ่ยข้อสงสัย
ที่เก็บไว้มานานแรมปีออกไป
“ท�าไมซูซานา จูเลียถึงได้สิ้นใจล่ะ? ข้าเคยฟังเรื่องที่เกี่ยวพันกับคอนราท
มาบ้าง แล้วก็ที่มาที่ไปที่เข้าร่วมศึกจริงทั้งที่รับหน้าที่เป็นก�าลังเสริมด้วย ทั้งเรื่อง
สถานที่จบชีวิตในสงคราม เรื่องจ�านวนเมืองที่ได้รับความช่วยเหลือก็รู้....แต่สาเหตุ
การตายของนางคืออะไรกัน? บ้างก็ว่าตายในสงคราม บ้างก็ว่าเพราะอุบัติเหตุระหว่าง
ถอยทัพ บ้างก็ว่าถูกลูกหลงจากการระเบิดอาวุธปืน แต่ตราบใดที่ไม่มีผู้ฝังศพจริงๆ
ก็พูดได้ยากว่ามีเรื่องไหนแน่นอนบ้าง กีเซลารู้หรือเปล่า? ท�าไมซูซานา จูเลียถึง
ตาย? ท�าไมหัวใจนางถึงหยุดเต้น? ไม่สิ จะขอถามตรงๆ เลย หัวใจนางหยุดเต้น
จริงๆ แน่เหรอ? นางตายแล้วจริงๆ งั้นรึ?”
“ท�าไมถึงถามเรื่องแบบนั้น”
“....มันกังวลจนทนไม่ไหวน่ะสิ ถ้าเกิดเสียงสตรีที่กระซิบข้างหูยูริเป็นของ
นาง ถ้าจูเลียสีขาวยังมีชีวิตอยู่แล้วคอยให้ความช่วยเหลือเจ้าไก่อ่อนนั่นใช้เวทมนตร์
อยู่ละก็....ข้ากลัวว่าสักวันเจ้านั่นเองก็อาจจะโดนพาไปยังสถานที่ที่นางอยู่ก็ได้....”
บุรุษที่มีเนื้อตาสีขาวมากผู้ไม่ใช่ดาคาสคอสเข้าไปในห้องช้าๆ เขาพาด
กล่องใส่ลูกศรที่ทั้งยาวและหนาเหลือเกินไว้ตรงไหล่และไม่ยอมให้ห่างกายเลยแม้แต่
นิดเดียว เป็นบุรุษที่แปลกประหลาดเอาการ ทั้งที่วางคันศรทิ้งไว้ตรงเตียงนอนแท้ๆ
ระหว่างรอค�าตอบจากกีเซลา โวลฟรัมก็นึกถึงกิจวัตรแปลกประหลาดของบุคคล
หนึ่งแล้วหัวเราะออกมาเบาๆ
“เลดี้ซูซานา จูเลีย ฟอน วินคอทเสียชีวิตไปแล้วจริงๆ เจ้าค่ะ”
พริบตาที่ได้ฟังค�าตอบ ความประหม่าก็คลายไป เขาเกิดเสียใจภายหลัง
กับค�าถามที่ฟังดูผิดแผก ควรจะขอโทษอีกฝ่ายดีหรือเปล่า
ทว่ากีเซลากลับเอ่ยต่อ บนสีหน้านางไม่มีทั้งความทุกข์ทนและความ
28
