Page 34 - อ่านฟรี สักวันน่ะหรือจะถึงยามอาทิตย์อัสดง 7
P. 34
สักวันน่ะหรือจะถึงยามอาทิตย์อัสดงปีศาจ!
“จงปวดชิ้งฉ่องซะ มุระเคน จงปวดชิ้งฉ่องซะ มุระเคน”
เจ้ากล้ามเนื้อทั้งสองข้างเริ่มยุกๆ ยิกๆ ไม่ได้หมายถึงพวกนายซะหน่อย
อยู่ดีๆ ฟลินก็ปิดม่าน
นอกหน้าต่างผ่านพื้นที่เกษตรกรรมที่เก็บเกี่ยวเสร็จแล้ว และมีทุ่งหญ้าแผ่
กว้างไกลสุดลูกหูลูกตา ถึงจะพูดอย่างนั้น แต่พืชกลับขึ้นอยู่เหมือนแค่คืบคลานบน
ผืนดินเท่านั้น เพราะเตรียมพร้อมรับฤดูหนาวนั่นเอง
“เร่งความเร็วที”
หลังจากสั่งสารถีด้วยสีหน้าประหม่าเล็กน้อย เธอก็เอามือกอดแขนไว้
บริเวณหน้าอก บนหว่างคิ้วมีรอยย่นบางๆ เหมือนก�าลังครุ่นคิดเรื่องอะไรสักอย่าง
อยู่
เธอท�าสีหน้าแบบเดียวกับที่เกวนดัล พี่ชายคนโตในบรรดาพี่น้องเผ่าปีศาจ
สามคนที่แสนจะคล้ายคลึงกันชอบท�าเลย แม้จะรู้สึกผิดอยู่บ้าง แต่เล่นฝากให้เขา
จัดการบริหารประเทศแทบทั้งหมด เพราะงั้นคงมีเรื่องให้กังวลบ่อยๆ ล่ะมั้ง
ฟลิน กิลบิทเองก็ต้องปกป้องประเทศอย่างเอาเป็นเอาตายแทนสามีที่เสีย
ไปไม่ผิดแน่ สภาพโทรมๆ ของหน้ากากที่วางอยู่บนตักบอกเล่าให้รู้เรื่องนั้นได้อย่าง
แจ่มชัด
หนึ่งในสองเจ้ากล้ามเงี่ยหูฟัง จังหวะเกือกม้าต่างไปจากที่แล้วๆ มา
ดูเหมือนจะมีอะไรมาท�าลายความสมดุล
“ม้าขอรับ!”
สีหน้าทุกคนเปลี่ยนแปลงไปทันที
“กลุ่มที่ราบนี่นา! ช่วยเร่งความเร็วให้มากกว่านี้หน่อยสิ!”
“มากกว่านี้ไม่ไหวแล้วขอรับ”
แม้ลูกน้องจะขี่แบบยกสะโพกขดหลังกันอย่างเอาเป็นเอาตาย แต่พออยู่
ตรงที่นั่งสารถีแล้วท�างั้นไปก็ไม่มีความหมาย จวนจะกัดลิ้นตัวเองอยู่แล้ว
“หาทางหนีไปให้ได้สิ! ขืนทางนั้นรู้ว่าเราจะมุ่งหน้าไปทางทิศตะวันออก
ละก็....”
“รู้แล้วจะเป็นยังไงเหรอ?”
32
