Page 31 - อ่านฟรี สักวันน่ะหรือจะถึงยามอาทิตย์อัสดง 7
P. 31
TOMO TAKABAYASHI
เศร้าโศก เหมือนนางเพียงแค่เล่าเฉพาะข้อเท็จจริงไปเรื่อยเท่านั้น
“ไม่ใช่อุบัติเหตุหรอกเจ้าค่ะ ถึงจะไม่ได้เปิดเผยต่อสาธารณชน แต่พูดโดย
ละเอียดแล้วอาจเรียกไม่ได้ว่าเป็นการตายในสนามรบ ไม่ได้ถูกฟาดฟันตรงๆ ไม่ได้
ถูกศรยิงใส่ ไม่ใช่แค่นั้น ไม่มีบาดแผลถึงตายอยู่ตรงไหนในร่างเลยด้วยซ�้า”
“ถ้าอย่างนั้นท�าไมถึงไม่มีใครฝังศพล่ะ? คงไม่ใช่ว่าพวกคนที่เป็นถึงทหาร
อาณาจักรปีศาจไม่ยอมไปตามเก็บศพของเพื่อนร่วมเผ่าพันธุ์กลับมาหรอกนะ”
“ข้าเป็นคนจุดไฟเผาศพเอง”
ว่าไงนะ?
โวลฟรัมคว้าราวจับตรงดาดฟ้าเรือ กังขาหูของตนเองครู่หนึ่ง
“รองผู้บังคับบัญชาที่ติดตามใต้เท้าซูซานา จูเลีย ฟอน วินคอทไปด้วยก็
คือข้าเอง ข้าได้รับค�าสั่งให้เป็นผู้ปฏิบัติเยี่ยงนั้น มีแต่ต้องเผาศพเท่านั้น คิดว่าท่าน
คงทราบแล้ว กายเนื้อของผู้คนตระกูลวินคอท ต่อให้เป็นศพไปแล้วก็ไม่อาจปล่อย
ไว้เฉยๆ ได้ เพราะหากกลั่นเลือดด้วยกรรมวิธีโบราณก็จะผลิตยาพิษหายากได้”
“ถึงงั้นก็เถอะ”
“นั่นเป็นเรื่องที่ท่านปรารถนาเองเจ้าค่ะ”
กีเซลาปิดเปลือกตาลงครั้งหนึ่งแล้วก้มหน้าลง จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นอย่าง
เงียบเชียบ นางเกริ่นว่าเรื่องนี้อาจจะควรพูดเผื่อไว้ก็ได้
“ข้าแจ้งให้ทราบไว้แค่คนเพียงหยิบมือเดียวเท่านั้น แต่ใต้เท้าเองก็คงมี
สิทธิ์ทราบเช่นกัน ท่านผู้นั้นเลือกความตายด้วยตนเองเจ้าค่ะ....ไม่สิ นี่ไม่ใช่วิธีพูด
ที่เข้าท่าสักเท่าไหร่สินะเจ้าคะ....แต่ว่าท่านผู้นั้นน่าจะทราบดีอยู่แล้ว ว่าหากใช้
เวทมนตร์มหาศาลในผืนแผ่นดินมนุษย์ซึ่งมีปัจจัยให้ยอมเชื่อฟังเผ่าปีศาจเพียง
น้อยนิดจะเป็นเยี่ยงไร หากใช้พลังเวทมหาศาลเกินขีดจ�ากัดด้วยร่างกายและดวงจิต
ที่ทั้งบอบช�้าทั้งอ่อนแอจะเป็นเยี่ยงไร ท่านรู้ ถึงอย่างนั้นก็ท�าเรื่องที่ควรท�าลงไป
ท่านหยุดยั้งทหารข้าศึก ไม่ลังเลเลยที่จะทิ้งชีวิตเพื่อปกป้องหมู่บ้านและเมืองมากมาย
เอาไว้ ผลคือ....น่าเศร้าที่เป็นไปดังคาด แต่ตอนนั้นข้าก็ได้สัญญากับจูเลียเอาไว้แล้ว”
ดวงตาสีเขียวล�้าลึกนิ่งสงบที่เหมือนเข้าคู่กับมารดาและตนเองสะท้อนภาพ
ดวงอาทิตย์ที่ก�าลังคล้อยต�่า
29
