Page 28 - อ่านฟรี สักวันน่ะหรือจะถึงยามอาทิตย์อัสดง 7
P. 28
สักวันน่ะหรือจะถึงยามอาทิตย์อัสดงปีศาจ!
คิดว่าเข้มงวด บางทีก็คงมีจุดส�าคัญที่ต่างไปจากทหารตามปกติด้วย เขามีประสบการณ์
รบจริงอยู่บ้างไม่มากก็น้อย แต่ไม่ว่าครั้งไหนก็เป็นกองหลังที่ไม่อาจพูดได้ว่าสาหัสนัก
สรุปคือที่แล้วๆ มาตนเองมองแต่เพียงผิวเผิน ได้รับการเอาใจและคุ้มครอง
มาตลอด
พูดถึงการเดินทางโดยเรือส�าหรับเขาแล้วคืองานดินเนอร์อันหรูหราตลอด
ทั้งค�่าคืน การแสดงการใช้ฉมวกแทงปลาตัวยักษ์ในช่วงกลางวัน สมอเรือทอดลง
ตรงท่าเรืออันคึกคัก กล่องหรูหราหลากสีสันถูกขนออกมาโดยผู้ท�าหน้าที่ขนสัมภาระ
เขานึกออกแต่ของแบบนั้นเท่านั้น
ทว่าตอนนี้เรือไม้ล่องไปในทะเลอยู่จริงๆ มีผู้โดยสารมากมายโดยสารกัน
เหมือนเป็นเรื่องปกติ ของที่น่าจะมีราคามีแค่รูปปั้นทองแดงของกัปตันเรือรุ่นแรก
เท่านั้น และนั่นก็มีประโยชน์แค่เป็นทุ่นถ่วงตอนจะจมเท่านั้นเอง ถึงความรู้สึกตอน
สัมผัสส่วนหัวที่ลื่นระยับจะดีไม่หยอกเลยก็ตาม
ตนเองก็แค่พิเศษเท่านั้น นี่ต่างหากคือภาพทิวทัศน์ตามปกติ
“ไปนอนพักที่ห้องหน่อยมั้ยเจ้าคะ”
“....ไม่ ต่อให้ไปนอนบนเตียงแบบนั้นก็ไม่คิดหรอกว่าจะรู้สึกดีขึ้นได้
ให้ตายเถอะ ทุกคนก็ช่างทนห้องแบบนั้นกันได้นะ ในคุกยังจะเข้าท่ากว่าเยอะ....”
“คงต้องขอให้อดทนไปอีกสักพักนั่นแหละเจ้าค่ะ ส�าหรับพวกเรา นี่เป็นการ
เดินทางที่ปกติธรรมดามากก็จริง แต่อาจจะไม่เหมาะส�าหรับใต้เท้าก็ได้”
กีเซลาตบหลังโวลฟรัมสองครั้งราวกับจะสั่งสอนน้องชาย โทนเสียงนาง
ไม่มีวี่แววต�าหนิ ถึงอย่างนั้นเขาก็อับอายในถ้อยค�าของตนเองขึ้นมา และเอ่ย
ขอโทษสั้นๆ โดยที่ยังคงจับจ้องผืนทะเล
“ขอโทษ”
ทั้งๆ ที่เพิ่งรู้ตัวว่าตนเองดีแต่ให้คนมาเอาใจ แต่ก็ยังพูดเรื่องเด็กๆ ออกไป
อีก
“ไม่หรอก จะสับสนงุนงงก็ไม่แปลกหรอกเจ้าค่ะ นี่เป็นชนชั้นที่ท่านไม่เคย
รู้จักมาก่อนนี่นา ตราบใดที่ไม่มีเรื่องคอขาดบาดตายก็ข้ามช่องว่างนี้มาไม่ได้หรอก”
“แต่เจ้านั่นพยายามจะไป ‘ฟากนั้น’ อยู่เสมอเลย”
26
