Page 35 - อ่านฟรี สักวันน่ะหรือจะถึงยามอาทิตย์อัสดง 7
P. 35
TOMO TAKABAYASHI
พวกเราเองก็โงนไปเงนมาเพราะการสั่นสะเทือนที่รุนแรงขึ้นจนกระเด้งถี่ๆ
บนเบาะนั่งเหมือนกัน
“ทั้งพวกเราคาโลเรียและกลุ่มที่ราบในนามแล้วอยู่ในอาณาจักรซิมารอน
เล็กนะ ถึงจะเป็นเขตปกครองตัวเอง แต่ขืนไปเยือนซิมารอนใหญ่โดยพลการ ฝ่าย
อาณาจักรผู้ปกครองไม่ทนเงียบเฉยอยู่แล้ว”
ตอนเอ่ยชื่อกลุ่มที่ดูเหมือนพวกอันธพาลออกมา ฟลินย่นคิ้วเหมือนหงุดหงิด
ดูเหมือนว่าส�าหรับเธอแล้ว กลุ่มที่ถูกเรียกว่ากลุ่มที่ราบจะสังกัดอยู่ในจ�าพวกเดียว
กับแม็กซีน
เจ้าหางม้าสูงท้ายทอยเกรียน หรือก็คือไนเจล ไวส์ แม็กซีนเพิ่งท�าพลาด
ไปเมื่อวันก่อน อาร์ดัลแบร์ทพูดแบบไม่รู้ไม่ชี้ว่าเขา “ไม่ตายแน่ๆ” ก็จริง แต่ผมลืม
เสียงร้องลากยาวตอนตกลงไปนั้นไม่ลง แบบนั้นยังจะปลอดภัยดีแน่เหรอ
“ดูท่าว่าจะโดนตามทันแล้ว”
ฟลินยกผ้าม่านสีเหลืองขึ้นเล็กน้อยแล้วมองไปข้างหลัง
ผมเองก็หันร่างไปพร้อมกับเข็มขัดนิรภัยแล้วมองลอดออกไปนอกหน้าต่าง
ด้วย กองคุ้มกันตรงหางแถวโดนไล่ตามทันแล้ว คนขี่ม้าสี่ห้าคนขนาบเคียงรถมุราตะ
ต่อให้เป็นแรงม้าสี่ตัว แต่ทางนี้เป็นรถม้า ส่วนทางนั้นเป็นม้าเดี่ยว ตัวที่ตัวเบาย่อม
ฝีเท้าไวกว่าเป็นธรรมดา
จะโดนล้อมเมื่อไหร่ก็ขึ้นอยู่กับเวลาล่ะมั้ง
“กลุ่มที่ราบเนี่ยจะท�าเรื่องแบบไหนเหรอ? จะล้างแค้นตัดนิ้ว คว้านท้อง
อะไรงี้มั้ย?”
“พวกเขาเป็นหุ่นเชิดของซิมารอนเล็ก เป็นพวกโง่เขลาที่ลืมทั้งศักดิ์ศรีทั้ง
ทิฐิไปสิ้นและเอาแต่ประจบประแจงผู้มีอ�านาจ ถ้ารู้ปลายทางและเป้าหมายที่เราจะ
มุ่งหน้าไป เขาคงเอาเราไปส่งให้ซิมารอนเล็กด้วยความยินดีเป็นแน่ เพื่อรับค�าชม
จากท่านซาราเลกี ฝ่าบาทเบิกเนตรผู้ยิ่งใหญ่!”
ถ้อยค�าของฟลินฟังดูเหน็บแนม
จะซาราเลกีหรืออัลเลอจี้หรือผัดตับกุยช่ายก็ช่างเถอะ แต่เคยได้ยินชื่อนั้น
มาจากเจ้าม้าเกรียนเหมือนกัน คงเป็นราชาของซิมารอนฟากที่เล็กกว่าล่ะมั้ง ที่เธอ
33
