Page 40 - อ่านฟรี กรุ่นกลิ่นอายในสายฝน
P. 40
กรุ่นกลิ่นอายในสายฝน
อยากฟัง อยากให้เขาลิ้มลอง
(หวา...)
แค่จินตนาการภาพชายหนุ่มลิ้มรสชาอันละเอียดอ่อน หัวใจก็ดีดตัวจนตัวเอง
ควบคุมไม่อยู่ ใจเย็นไว้ ผมปรามหัวใจที่ก�าลังเต้นระรัวพลางพยายามเอ่ยด้วยเสียงปกติ
“ชาจีนมีอุณหภูมิที่จะท�าให้รสชาติอร่อยที่สุดอยู่ เพราะงั้นพอชงที่บ้านจึงได้รสชาติ
แตกต่างออกไปน่ะครับ เดี๋ยวผมจะจดอุณหภูมิน�้าร้อนกับเวลาที่เหมาะสมส�าหรับชา
ลวี่หมู่ตาน...”
“อิริยะซัง”
ผมใจเต้นเมื่อโดนเรียกชื่อโดยไม่ทันตั้งตัว นึกสงสัยว่ารู้ได้อย่างไรกัน แต่จะว่าไป
แล้วรู้สึกว่าคราวก่อนก็โดนเรียกเหมือนกัน
“ไม่เป็นไรหรอก เพราะผมจะดื่มชาที่อิริยะซังชง ...ผมมาด้วยเหตุผลนี้แหละ”
ผมพยักหน้าอย่างหนักแน่น ที่นี่เป็นร้านชาจีน และการชงชาจีนก็เป็นหน้าที่
ของผม ผมขยับนิ้วประสานกัน ปลายนิ้วร้อนผ่าว
“ผมดีใจที่คุณมา”
ผมตั้งใจร้อยเรียงค�าพูดออกมา รู้สึกอยากจับมือเขาแล้วโผบินออกไป ตั้งแต่เขา
มาที่นี่ หัวใจก็เคลื่อนไหวรุนแรง แถมอุณหภูมิในร่างกายยังพลุ่งสูงขึ้นอีกด้วย ตอนนี้แก้ม
ของผมคงแดงก�่า แต่ผมก็ยิ้มกว้างให้เขาโดยไม่ใส่ใจเรื่องเหล่านั้น
ชายหนุ่มหันขวับไปมองนอกหน้าต่าง หูแดงซ่านโดนมือขวายกขึ้นบังจนมอง
ไม่เห็น อย่างกับจงใจปิดไว้อย่างไรอย่างนั้น
(ราวกับว่า)
ก�าลังปิดบังความเขินอาย
คิดแล้วก็เริ่มเห็นเป็นอย่างนั้นขึ้นมาจริงๆ หูของเขาคงแดงเพราะเหตุนั้นเอง
คราวก่อนผมก็เคยคิดว่าเขาเป็นคนที่แสดงอารมณ์ความรู้สึกออกมาอย่างซื่อตรง แม้
ภายในร้านมืดสลัว แต่คอที่โผล่พ้นเสื้อเชิ้ตสีขาวนั้นก็ดูเหมือนแดงซ่านเช่นกัน
(อร่อยขนาดนั้นเชียว...)
“ชาจีนมีรสชาติเฉพาะตัว มีล�าดับขั้นตอนการชง ส�าหรับผู้ชายแล้วก็ยากหน่อย
แหละครับ เพราะงั้นผมเลยดีใจที่คุณถูกใจ”
60
