Page 35 - อ่านฟรี กรุ่นกลิ่นอายในสายฝน
P. 35
CHIDORI CHISHIMA
ด้วย ในเมื่ออยากจัดวางชาเพื่อให้มองลักษณะพิเศษเหล่านั้นออกได้ง่ายมันก็ช่วยไม่ได้
ผมยืดแขนยิ่งขึ้น นึกถึงเรื่องที่กล่องไม้โดนหยิบไปจากด้านหลังอย่างง่ายดาย
เมื่อวันก่อนขึ้นมา บางทีผมก็หยิบได้เหมือนกันนั่นแหละ ผมย�้ากับชายหนุ่มที่อยู่หลัง
เปลือกตา ดวงตาเรียวอ่อนลงเล็กน้อย
(จะยิ้มไหมนะ)
อาจจะเอือมระอาก็ได้ แต่คนที่ไม่รู้จักกันดีจะมีปฏิกิริยาอย่างไรนั้น ผมไม่มีทาง
รู้อยู่แล้ว
(...เอ๊ะ)
ว่าแต่ท�าไมผมถึงนึกถึงเขาคนนั้นขึ้นมานะ
(คงเป็น...)
เพราะฝนตกลงมา รวมทั้งเพราะใบชาชนิดนี้ด้วย เสียงฝนดังขึ้นเล็กน้อย เงาวูบไหว
อยู่บนเพดาน เพดานสีขาวดูราวกับผิวน�้า
(ถ้างั้น)
อีกด้านหนึ่งของผิวน�้าจะมีอะไรอยู่นะ ปลายนิ้วของผมแตะเข้ากับเงาของน�้า
กล่องไม้ไม่ขยับแม้แต่น้อย ผมกลั้นหายใจ พยายามยืดทั้งตัวไม่ใช่แค่แขน ท�าแบบนี้แล้ว
ยิ่งรู้สึกเหมือนกับก�าลังมุ่งหน้าเข้าหาผิวน�้าจริงๆ ขึ้นมา
เงาภายในร้านไหวกระเพื่อมอย่างรุนแรง
ราวกับอะไรบางอย่างกระโจนเข้าใส่ผิวน�้า
“หวา?”
เสียงที่เผลอเปล่งออกมาดังประสานกับเสียงประตูกระจก ตามด้วยเสียงกลั้น
หายใจที่รู้สึกคุ้นหู หรือว่า ผมคิด แต่อีกใจหนึ่งก็คิดว่าไม่มีทางหรอก เพราะเขาบอกว่า
จะไม่พบกันอีกแล้ว
ผมเลื่อนสายตามองทั้งที่ยังยืดแขนค้างอยู่ ร่มสีด�าสนิทคันหนึ่งกางอยู่ตรงประตู
กระจก หยดน�้าที่ไหลรินลงมาจากร่มก่อให้เกิดรอยด�าบนพื้นกระเบื้องสีขาว สายลม
เย็นเฉียบพัดเข้ามาพร้อมกับละอองฝน
หยดน�้าเม็ดเล็กพัดโดนแขนจนเย็นยะเยือก ปีนี้ฝนตกบ่อยเหลือเกิน เงาขยับ
วูบไหว ผมวางส้นเท้าลงพื้น เก็บแขนที่ยืดอยู่กลับเข้าที่
55
