Page 31 - อ่านฟรี กรุ่นกลิ่นอายในสายฝน
P. 31
CHIDORI CHISHIMA
น�้ามันที่กลายเป็นทรงสี่เหลี่ยมจัตุรัสพอดีเป๊ะ
ราวกับสายตาของชายหนุ่มร้อยรัดเข้ากับนิ้วมือ
บางครั้งผมก็โดนบ่นว่า ช้าเกินไปแล้ว! ท�าให้เร็วกว่านี้สิ! อยู่บ้าง แต่สายตา
ของเขาไม่ใช่อย่างนั้น สายตาของเขาท�าเอาผมผูกเชือกไม่ถนัด เขาจ้องมองมาโดยไม่มี
ทีท่าว่าจะวิพากษ์วิจารณ์อะไร เชือกที่ผูกอยู่ในมือคลายออก อุณหภูมิร่างกายสูงขึ้น ผม
ลนลานห่อใหม่ แต่ก็ร้อนรนจนห่อไม่ได้เรื่องได้ราว ผมพยายามสงบใจแล้วตั้งสมาธิไปกับ
แต่ละขั้นตอนอีกครั้ง
แต่ก็ท�าไม่ได้
(รู้สึกว่า)
ใจเต้นอย่างไรไม่รู้
ราวกับโดนลูบไล้ด้วยสายตา
“...เอ่อ อย่าจ้องกันมากสิครับ”
มันน่าอาย ผมบอก อีกฝ่ายเงียบไปครู่หนึ่งก่อนเอ่ยว่า “ขอโทษ” เสียงแผ่ว
“นิ้วของคุณเคลื่อนไหวได้สวยงามมาก ผมก็เลย...”
แม้จะอยากรู้ว่าเขาก�าลังท�าหน้าแบบไหน แต่ความเขินอายอย่างหนักท�าให้ผม
ไม่อาจเงยหน้ามอง
ผมพยายามห่อต่อไปโดยจดจ่ออยู่กับมือของตัวเอง ถึงจะรู้ตัวว่าส�าคัญตัวเอง
มากเกินไป แต่ผมก็เผลอมองนิ้วมือตัวเองอยู่ดี สวยงามงั้นเหรอ? นิ้วของผมทั้งซูบและ
ยาวจนมิโยชิพูดอยู่บ่อยๆ ว่าหัดกินให้มากกว่านี้ซะบ้าง ส่วนพวกผู้หญิงที่เคยคบหา
ก่อนหน้านี้ก็ไม่เห็นเคยแสดงความคิดเห็นอะไร
(แต่เราอาจแค่จ�าไม่ได้เองก็ได้)
ยามที่นิ้วสัมผัสกัน แน่นอนว่าฝ่ายที่ต้องการความคิดเห็นจะเป็นฝ่ายผู้หญิง ซึ่ง
ผมมักได้แต่นิ่งเงียบเพราะไม่รู้จะตอบอะไรทุกครั้งไป ความสัมพันธ์มักไปไม่รอดเพราะผม
เป็นเสียอย่างนั้น ยิ่งโดนคาดหวังเท่าไรก็ยิ่งไม่ได้เรื่อง
เชือกคลายออกอยู่ในมือ
“ขอโทษครับ”
“ไม่เป็นไร”
51
