Page 26 - อ่านฟรี กรุ่นกลิ่นอายในสายฝน
P. 26
กรุ่นกลิ่นอายในสายฝน
“ที่นี่ก็ไม่คิดจะอยู่นานเหมือนกันงั้นเหรอ?”
ดวงตาเรียวเลื่อนผ่านเอกสารก่อนจะหันมองมา แววตานั้นวาบประกายท้าทาย
ก่อนจะหมองลงเป็นเชิงขอโทษ ช่างเป็นคนที่แสดงอารมณ์ชัดเจนเหลือเกิน
นิสัยแบบที่ใครๆ ก็ชอบ
(ตรงข้ามกับเราโดยสิ้นเชิง)
“ไม่หรอกครับ ร้านนี้เชี่ยวชาญเรื่องอยู่นานๆ”
ผมเผลอพูดหนักแน่น ชายหนุ่มอ้าปากค้างก่อนจะหัวเราะออกมา ผมจึงพลอย
ยิ้มโดยอัตโนมัติ ผมรู้สึกว่าไอน�้าอันอ่อนละมุนท�าให้บรรยากาศรอบตัวเราสองอบอุ่นขึ้น
เล็กน้อย ผมเทน�้าร้อนลงในถาดส�าหรับชงชาก่อนจะหยิบใบชาขึ้นมา
“นั่น...!”
ชายหนุ่มส่งเสียงตกใจกว่าที่คิด ผมรู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูก เขาคงไม่เคยเห็น
ใบชาทรงกลมขนาดราวสองเซนติเมตร ผมจึงชูใบชาทรงกลมขึ้นมาระดับสายตาราวกับ
ก�าลังเปิดเผยความลับ
“อร่อยนะครับ”
ผมหย่อนใบชาลงในแก้วด้วยความรู้สึกราวกับก�าลังใช้เวทมนตร์ แค่ตอนนี้เขา
ยังตกใจขนาดนั้น แล้วหลังจากนี้จะตกใจขนาดไหนกันนะ ส่วนลึกในใจของผมลิงโลดจน
มุมปากเผลอคลี่ยิ้ม
“คอยดูให้ดีล่ะ”
ผมเทน�้าร้อนจากเหยือกลงในแก้ว
ใบชาทรงกลมค่อยๆ เปลี่ยนรูปร่างอย่างนุ่มนวลอยู่ภายในแก้ว สีสันของน�้า
เข้มข้นขึ้นพร้อมๆ กับที่ใบชาซึ่งดูราวกับกลีบดอกไม้เบ่งบาน ราวกับดอกโบตั๋นสีเขียว
สยายกลีบเช่นเดียวกับชื่อ ถ้าเป็นลูกค้าสาวๆ อาจส่งเสียงร้องด้วยความชื่นชมออกมา
แต่ส�าหรับชายหนุ่มนั้นไม่มีทาง
ถึงกระนั้นพอแอบเลื่อนสายตามองก็เห็นว่าชายหนุ่มก�าลังท�าตาเป็นประกาย
ไม่ต่างจากเด็กๆ
(อา)
นี่คือช่วงเวลาที่ท�าให้รู้สึกว่าดีแล้วที่เลือกงานนี้ เราสองคนจ้องมอง ‘ดอกไม้’ อยู่
46
