Page 25 - อ่านฟรี กรุ่นกลิ่นอายในสายฝน
P. 25
CHIDORI CHISHIMA
อย่างใด ชายหนุ่มใช้นิ้วชี้กับนิ้วกลางหมุนปากกาหมึกซึมอย่างคล่องแคล่ว
“...ตั้งแต่เริ่มท�างานเซลส์ ผมก็มาแถวนี้บ่อยๆ แต่แถวนี้ไม่ค่อยมีร้านค้าเลย ทั้งที่
ต้องฆ่าเวลาจนถึงบ่าย แต่ดันไม่มีร้านไหนเปิด ลานจอดรถร้านสะดวกซื้อก็เล็กเกินไป
...เมื่อวานนี้พอกางเอกสารบนเก้าอี้สวนสาธารณะริมท่าเรือ ลมก็พัดซะวุ่นวายไปหมด”
“เหมือนได้ปิกนิกเลยนะครับ ดีจัง”
ที่นั่นมีแสงแดดส่อง แถมยังมองเห็นทะเลอันสงบสุขอยู่ตรงหน้า แต่แล้วสายตา
ที่มองมาก็ท�าให้ผมตระหนักได้ว่าตอบผิดประเด็นไปหน่อย เพราะอย่างนี้ผมจึงโดนเอือม
อยู่เรื่อย ผมลนลานพูดแก้ใหม่
“นั่นสินะครับ ร้านค้าแถวนี้ส่วนใหญ่อยู่ในตึกก็เลยหายากหน่อย แต่แถวๆ นี้ก็
มีอะไรหลายอย่าง ถึงได้กลายเป็นสถานที่ท่องเที่ยวด้วย”
“สถานที่ท่องเที่ยว? เที่ยวอะไร?”
เมืองนี้มีชื่อเสียงในฐานะสถานที่ท่องเที่ยว ทว่าแถวนี้ไม่มีอะไรนอกจากอาคาร
เก่าๆ แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังมีนักท่องเที่ยวมากมาย ผมจึงไม่นึกว่าจะโดนถามกลับมาเช่นนั้น
“...อาจจะสนุกกับการเดินหาร้านขายของเบ็ดเตล็ดกับคาเฟ่ตามซอกซอยหรือ
ภายในตึกล่ะมั้งครับ?”
ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ เขาเหมาะกับสีหน้าแบบนี้มากกว่า
“ไหงเป็นประโยคค�าถามล่ะ... อา แต่ก็พอเข้าใจได้ ตอนที่เจอร้านนี้ผมก็ตกใจ
นิดหน่อยเหมือนกัน ...ท�านองนั้นสินะ?”
ครับ ผมพยักหน้า เอียงคอเล็กน้อยก่อนหัวเราะเบาๆ
“แต่ร้านนี้จะเป็นแบบนั้นรึเปล่าก็ไม่รู้นะครับ เพราะปกติไม่ค่อยมีลูกค้าเท่าไร”
นี่เป็นความจริง แต่ผมหัวเราะเหมือนก�าลังล้อเล่น
“แต่ผมว่าที่นี่เป็นร้านที่ดีนะ”
ถ้อยค�าที่ออกมาอย่างง่ายดายนั้นอยู่เหนือความคาดหมายจนสั่นคลอนหัวใจ
เงาที่มือเองก็กระเพื่อมไหวราวกับจะตอบสนอง ผมยื่นนิ้วออกไปคล้ายจะคว้าเงานั้น นิ้ว
สัมผัสเข้ากับแก้ว ต้องรออีกนิดหนึ่ง ใบหูของผมร้อนขึ้นมาเล็กน้อย
“แถวนี้เป็นซะอย่างนั้น ไม่ว่าร้านไหนก็คงอยู่นานๆ ยากแหละมั้งครับ”
สายตาของชายหนุ่มยังคงทอดมองเอกสารที่เปิดอยู่
45
